Aan de oever tegenover de Oosterkerk staat enkele bankjes. Ertussen raasde verkeer op de boulevard. Op een van die bankjes lag een mooie bos bloemen. Frisse gele bloemen. Had ogenschijnlijk een paar centen gekost, maar dan heb je ook wat. Ernaast was papier op het bankje bevestigd waarin een overleden persoon werd herdacht. Een stil en waardig in memoriam voor iemand die het tijdelijke voor het eeuwige had verwisseld. Moge hij rusten in vrede.
Wie zou die man geweest zijn? Wellicht een lid van het vaste groepje levenskunstenaars dat hier geregeld te vinden was om de toestand in de wereld te bespreken en daarbij het nuttige met het aangename verenigde door een drankje tot zich te nemen. Waaraan was hij overleden? Opeens of na een lange, slepende ziekte? Hoe erg was het gemis? Zou hij begraven zijn of was zijn as verstrooid, wellicht hier in de Nieuwe Vaart? Daarom misschien hier dit gedenkboeket. Naast de bloemen lag een ingedeukt blikje bier van een goedkoop merk. Een iets dat eruit zag als een melkflesje voor een baby waaruit een witte melkachtige substantie op de straatstenen druppelde en een mooie witte vlek vormde. Het verkeer jakkerde ondertussen gewoon door op de boulevard die de bankjes van de kerk scheidde
