Home Overzicht Volop reuring in vier eeuwen oude Huis De Pinto

Volop reuring in vier eeuwen oude Huis De Pinto

0

Een van de best bewaarde schatten van de stad is het ruim vier eeuwen oude Huis De Pinto in de Antonesbreestraat aan de oostkant van het centrum. Het indrukwekkende gebouw werd als enige in de straat in de jaren 70 gered van de sloop, omdat de metrolijn werd aangelegd. Het huisvest op de bovenverdieping het digitale kenniscentrum De Waag, beneden is het inmiddels acht jaar literair en cultureel ontmoetingscentrum, dat geheel en al op vrijwilligers draait.

Anne-Mariken Raukema | Illustraties Stadsarchief Amsterdam

In de loop der jaren ontwikkelde het Huis zich tot symbool van de Nieuwmarktbuurt. In de 17e eeuw was het een symbool van rijkdom van de Joodse elite. In de jaren 70 speelde het een belangrijke rol in het denken over de inrichting van de binnenstad.

Geschiedenis

In 1605 liet de zuivelhandelaar Jan Janz. Carel een dubbel herenhuis bouwen, met een pakhuis aan de achterkant. Aan de ene kant lag een moerassig gebied met boomgaarden en aan de andere kant breidde de (scheeps)industrie steeds verder uit. Als woonbuurt won het gebied aan populariteit. Behalve rijke kooplieden, kwamen er ook kunstenaars wonen, zoals Pieter Lastman en Rembrandt van Rijn.

In 1651 kocht de handelaar Isaac de Pinto het pand en vestigde zich er permanent. Hij bracht een groot deel van het indrukwekkende interieur een. Ruim dertig jaar later gaf Isaacs’ zoon David de opdracht een gevel van zandsteen met marmeren borstweringen aan laten leggen.

Rond 1750 trok de familie zich terug uit Amsterdam. Het pand werd verkocht, maar de naam Pinto bleef. De Sint-Antonesbreestraat ontwikkelde zich als tweedehands winkelstraat, bekend om de stoffenhandel.

In de negentiende eeuw zat er een stoffenmagazijn annex ‘fabrikant van gestikte Watten-Dekens’ in. De vorige eeuw werd het gebouw in tweeën gedeeld en bood onderdak aan een meubelhandel, een kassa-groothandel en een aannemer. Huis De Pinto raakte in verval. In 1968 kocht de gemeente het pand aan, met de bedoeling het te laten slopen. De Dienst Publieke Werken had zijn zinnen gezet op de zogenaamde Cityvorming; kantoren en hotels in de Nieuwmarktbuurt en een vierbaansweg dwars door de Sint Antoniesbreestraat. Stichting De Pinto, geïnitieerd door Geurt Brinkgreve, wist het pand te behouden en liet het restaureren. Daardoor bleef de historische rooilijn in stand en werden er na de metroaanleg weer woningen gebouwd. Met financiële steun van koningin Juliana, de Nederlandse Bank en anderen werd de restauratie van Huis De Pinto betaald. Vanaf 1975 kreeg het pand een buurtfunctie; de begane grond werd een filiaal van de openbare bibliotheek. Toen in 2005 bekend werd dat de bibliotheek zou worden opgeheven, beijverde een groep buurtbewoners zich voor een culturele functie van het pand voor de buurt. Na veel actievoeren en gesprekken, kon Huis De Pinto voor de buurt blijven bestaan.

Volop reuring

Het is zes dagen per week geopend voor wie op z’n gemak uit het grote aanbod van kranten of tijdschriften wil lezen. Voor een euro drink je er een goede kop koffie. Er is een ruilbibliotheek. En er worden culturele activiteiten georganiseerd, variërend van filmvertoningen, boekpresentaties, lezingen, cursussen, theater- en muziekoptredens, exposities en kunstprojecten. Zo vindt het Alzheimer-café er onderdak, verzorgt de Vereniging Vrienden van de Amsterdamse binnenstad er regelmatig lezingen en komen er leesclubs bij elkaar. Niet-commerciële partijen kunnen een of meer ruimtes van Huis De Pinto huren; het is ook trouwlocatie. Er worden nog altijd vrijwilligers gezocht voor evenementen, techniek, inhoudelijke programma’s en als gastvrouw of -heer.

Check www.huisdepinto.nl