Drummer John Engels woont aan de Bredeweg. Hij is 86, maar een dag zonder muziek is voor hem een dag niet geleefd. Vorig jaar kwam het album When Will The Blues Leave uit waarop zijn drumspel te horen is. Dit jaar riep de Slagwerkkrant hem uit tot beste jazzdrummer in de Benelux.
Wendy Danser | Foto Eddy Ellert
Ruim 68 jaar geleden begon autodidact John Engels zijn muzikale avontuur als begeleider van pianiste Mary Lou Williams. In de beginjaren van zijn loopbaan speelde hij onder meer voor de Amerikaanse troepen in Duitsland, Oostenrijk en Italië en in de beroemde jazzclub Sheherazade in Amsterdam.
Onderscheidingen
Zijn carrière nam met de jaren een steeds grotere vlucht en John wist met zijn spel een stempel te drukken op de geschiedenis van de jazz. Hij speelde over de hele wereld met grote namen als Kid Dynamite, Joe Zawinul, Stan Getz, Dizzy Gillespie, Louis van Dijk, Ben Webster en Chet Baker.
Zijn muzikale kwaliteiten bleven niet onopgemerkt. Hij ontving diverse onderscheidingen, waaronder de Bird-Award op het North Sea Jazz Festival, de Boy Edgar prijs en zes Edisons. Locoburgermeester Touria Meliani reikte hem vorig jaar voor de deur van zijn huis de Frans Bannick Cocqpenning uit voor zijn bijzondere bijdrage om Amsterdam als jazzstad nationaal en internationaal op de kaart te zetten.
Vorig jaar werd John 85. Er stonden allerlei concerten gepland ter ere van zijn verjaardag die vanwege COVID-19 niet doorgingen. Aanleiding voor het Bredeweg-comité om John te verrassen bij de uitreiking van de eerdergenoemde penning door bevriende musici uit te nodigen: saxofonist Hans Dulfer, trompettist Jan van Duikeren en bassist Tobias Nijboer. Zij speelden samen met John op de stoep voor zijn huis een aantal nummers terwijl buurtgenoten – op gepaste afstand – toekeken en luisterden.
Broadway
John woont al 61 jaar in de Watergraafsmeer en hij is – in navolging van schilder Leo Schatz, buurvrouw Rie Duurland en dokter Trompenaar – sinds enige tijd de oudste bewoner van de Bredeweg. Ook in zijn huis aan de Bredeweg – Broadway noemt hij het zelf – staat de muziek centraal. Overal liggen platen en cd’s en de muren hangen vol onderscheidingen, krantenartikelen en foto’s van wereldsterren. In het souterrain musiceert hij dagelijks naar hartenlust in zijn geluidsdichte studio.
Peacocks
Door de pandemie kwam niet alleen de wereld, maar ook de muziek tot stilstand. Als het even kan, probeert John wel zoveel mogelijk met andere musici te spelen. Zo werkte hij de afgelopen periode onder andere mee aan twee nieuwe albums, Short Stories en When Will The Blues Leave en aan een aantal video-opnames. Het nummer Peacocks is op Spotify al meer dan 2 miljoen keer gestreamd, dat is wel bijzonder voor jazz.
Bezieling
De dag voor het interview was John bij het afscheid van trompettist en vriend Ack van Rooijen (91). John: ‘Ack was een fantastische vogel en een muzikaal genie. Veel mensen waarmee ik heb gespeeld, zijn er niet meer. Dat is niet makkelijk, maar gelukkig blijft de muziek. Muziek redt me altijd als ik verdrietig ben en de blues is het mooiste wat er is. In de muziek draait alles om het verhaal, de kleuren, de bezieling en de emoties. Alles begint en eindigt met de blues.’
