Regelmatig zie ik haar scharrelen rond de oude paardenkastanje aan de Laagte Kadijk. Al is ze de jongste niet meer, vaak staat Anneliese uren later nog te harken of schoffelen. Ze zorgt al jaren voor de boom, omdat hij ziek was. Maar nu, begin mei, staat hij er prachtig bij.
Jannelies Poelstra | Foto Björn Martens
Ik mag de kastanje vanuit haar woning bewonderen. Haar huiskamer is smaakvol ingericht met foto’s en bijzondere objecten – vrijwel allemaal van haar eigen hand, want Anneliese is autodidact kunstenaar en fotograaf. Ze is geboren in Betondorp: “Johan Cruyff was mijn buurjongetje, hij stond altijd balletjes te trappen. Zijn vader Manus had een groentewinkel én een glazen oog dat hij, tot verbijstering van ons kinderen, soms in zijn hand liet vallen om het te poetsen. Klinkt leuk, maar ik vond Betondorp benauwend. Op mijn achttiende ben ik liftend richting India vertrokken.” Terug in Amsterdam ontmoette ze kunstenaars Victor IV en Anton Heyboer. “Victor woonde bij de Blauwbrug op een boot. Daar is hij in 1986 verdronken. Die twee brachten mij op het pad der kunsten. Ik kwam vaak bij Anton en zijn vijf vrouwen in Den Ilp. Dan lag ik met m’n hoofd op zijn borst en luisterde naar hem. Anton had zoveel levenswijsheid en een rustgevende stem.”
Als ze vertelt over haar periodes in de Franse Cevennen en dat ze zich meer natuur- dan cultuurmens voelt, komen we bij haar zorgenkindje. Hangend uit het raam bewonderen we de groene kroon vol toortsen witte bloesem. “Toen ik hier kwam wonen, liet hij begin juni al z’n blad vallen. De boosdoener was de mineermot. De poppen overwinteren in bladeren op de grond. In het voorjaar kruipen de rupsjes via de stam omhoog en vreten zich door het jonge blad. Na jarenlang consequent blad ruimen is de mottenpopulatie sterk verminderd. Maar hij had ook de bloedziekte. Bacteriën dringen via bastscheuren naar binnen, dan sijpelt er roodbruine substantie uit. Ik las dat vulkanische klei goed voor bomen is en ben papjes op de scheuren gaan smeren. Dat werkte!”
Anneliese krijgt veel reacties. “Sommigen vinden het truttig, dat bladruimen en die hekjes tegen hondenpoep en -pies. Maar van de tuingroep van de Sibbelwoningen kreeg ik een bladblazer cadeau.” Lachend: “Nee, ik praat niet tegen de boom, maar aai hem wel!”
