Zwemvermaak en last van de herrie en drukte gaan hand in hand waar het zomerrecreatie betreft. Stadsdeelbestuurder Rick Vermin, voor GroenLinks belast met onder andere het ge-bruik van de openbare ruimte, vertelt aan de IJopener met welke dilemma’s Oost hierbij te maken heeft.
Joost van der Vaart | Foto’s Wouter Zaalberg en Stadsarchief/Eric Dix
De zomers worden warmer. Oost heeft veel water en steeds meer mensen komen hierheen om te recreëren. Daardoor verandert het gebruik van de openbare ruimte. Meer bewoners ervaren overlast. Hoe kun je als Stadsdeel Oost bijdragen aan zomerplezier en tegelijk de overlast tegengaan? Deze en andere vragen legde de IJopener aan het begin van de zomer voor aan Rick Vermin, als stadsdeelbestuurder voor GroenLinks verantwoordelijk voor onder andere openbare ruimte en toezicht en handhaving.
Hij zegt: ‘We kennen het thema al jaren. Omdat Oost zoveel water heeft, komen andere stadsdelen intussen bij ons om te kijken hoe we ermee omgaan. De druk op de openbare ruimte hier is groot. En het is weerbarstige materie. Je balanceert voortdurend tussen lol en overlast, en de scheidslijn daartussen is dun. Maar we kunnen als stadsdeel best veel doen om overlast tegen de gaan. Dat gebeurt in overleg met de bewoners, want vergeet niet dat ook zij uitgebreid gebruik maken van de zwem- en recreatiemogelijkheden in hun buurt.’
In het Oostelijk Havengebied zijn beruchte hotspots de Bogortuin op het Java-eiland en de recreatiesteiger aan de Borneokade. De overlast daar lijkt structureel. Welke maatregelen kan het stadsdeel Oost nemen?‘
We proberen zoveel mogelijk maatwerk te bieden. Bij de Bogortuin komen veel mensen van buiten de buurt, daarom plaatsen we daar tijdelijke wc’s. Uit onderzoek blijkt dat de recreatiesteiger aan de Borneokade vooral door bewoners wordt gebruikt. Dan zijn wc-cabines onnodig. Voor de Bogortuin zijn we naast het gedeeltelijke barbecueverbod ook aan het kijken of we een verbod voor versterkt geluid en een alcoholverbod vanaf acht uur ’s avonds kunnen invoeren. Tegelijk moeten we ons realiseren dat het succes van een verbod samenhangt met de handhavings-capaciteit.’
Verwarrend is dat de recreatiesteiger aan de Borneokade geen zwemplek is maar dat er toch veel wordt gezwommen op warme dagen. Moet je het zwemmen daar verbieden? Of zijn er andere oplossingen?
‘Feitelijk heeft Oost maar twee officiële zwem-plekken: het strand op IJburg en het strand in het Diemerpark. In totaal heeft Amsterdam negen officiële zwemplekken. Op alle andere plaatsen is het verboden om te zwemmen of kun je van een grijs gebied spreken. Ik wil graag af van het zwemverbod bij de Borneosteiger, dat geeft meer armslag. En dat is ook het verzoek van de buurt en de bewoners-werkgroep. Ik denk dat dit goed mogelijk is. Verder zijn we actief op zoek naar andere zwem- en recreatieplekken in Oost, dat heeft nu prioriteit. Nieuwe locaties geven ons meer lucht.’
Waar denkt u dan aan, in bijvoorbeeld het Oostelijk Havengebied?‘
Het is toekomstmuziek maar je kunt aan de Kop van Java-eiland denken. Daar mag je weliswaar niet zwemmen, maar er is wel recreatieruimte.
Maar het gaat bewoners en bezoekers juist om het water en om het zwemmen.
‘Een mogelijkheid daar zou een afgescheiden buitenbad kunnen zijn. Daar is ooit op de Amstel mee geëxperimenteerd. Het is een interessante gedachte, hoewel je tegelijk moet constateren dat er nu geen geld voor is. Bovendien zal het lastig zijn omdat het daar om havenwater met drukke vaarbewegingen gaat.’
Veel bewoners zeggen: pak de overlast aan. Handhaaf meer en strikter. Is handhaving niet de beste oplossing voor overlast?
‘De openbare ruimte is van ons allemaal. Je moet het daar samen doen en soms zul je je aan de omstandigheden moeten aanpassen. Er zijn mensen die dat niet kunnen of willen. Als er dan echt sprake is van overlast, moeten we die bestrijden. Dat ben je verplicht aan de bewoners en ieder ander die er hinder van heeft. Elk jaar kijken we aan de hand van evaluaties per locatie hoe we het volgende seizoen aangenamer kunnen maken. Overigens helpt toezicht houden ook, dat wordt wel eens vergeten. Naar onze toezichthouders wordt over het algemeen goed geluisterd. Handhaving is een zaak van de centrale stad, wij hebben een signaleringsfunctie. Ook hier geldt: we zullen de balans moeten zoeken, mede omdat er geen onbeperkt budget en geen onbeperkte politiemankracht is. Je wilt niet achter elke boom een handhaver hebben, maar nogmaals: we zullen handhaving niet uit de weg gaan. Je kunt je in de openbare ruimte simpelweg niet alles veroorloven.’
