Home Overzicht Binnenstebuiten

Binnenstebuiten

0

Het onstuimige herfstweer noopt ons naar binnen te gaan daar waar het virus loert. De tweede golf wordt daarmee haast onvermijdelijk. Dus bij een snif of kuchje naar de teststraat omdat de symptomen zich in vele variaties en gradaties presenteren. Binnen blijven en bij voorkeur alleen is dus de beste optie. Voor jezelf en de medemens. Of toch maar zoveel mogelijk buiten blijven? Het is een dilemma waar we allemaal mee worstelen.

De Vrienden van Frankendael, al dertig jaar hoeders van het gelijknamige mooie buurtpark in de Watergraafsmeer knipten hun jubileumviering daarom in vieren. Viermaal reikten zij hun jubileum magazine uit. Steeds aan een groepje van vijftien personen. De bijeenkomst was in een doorluchtig zaaltje van Huize Frankendael waar alles open stond wat maar enigszins open kon. De gasten konden plaats nemen op ruim uit elkaar staande stoeltjes met een schapenvachtje. Elke sessie duurde een klein half uur waarna iedereen de buitenlucht van het park in kon wandelen.

Op begraafplaats De Nieuwe Ooster was de ceremonie nog kleiner, nog verder afgeschaald. Bij de onthulling van het prachtige bronzen borstbeeld van L.A. Springer, tuin- en landschapsarchitect. Springer werkte, zo heb ik me laten vertellen, alleen, had geen bureau, geen mensen in dienst en wist desondanks in z’n uppie een enorme hoeveelheid werk te verzetten. Het was geen makkelijke man, voor z’n omgeving, een perfectionist. Harriët Jellema is er goed in geslaagd om van foto’s dit karakter driedimensionaal te verbeelden.

Ook het Humanistisch Verbond hield afgelopen week het aantal genodigden uitermate beperkt bij de onthulling van hun sokkel op het Javaplein. Tenminste, dat dacht ik, dat er een sokkel onthuld zou gaan worden. Maar onder de doek bleek een grote gele ‘sokkeldoos’ te zitten. Met ‘Als ik nou mij ben, dan ben jij jij’ als boodschap. Vrijheid en respect voor iedereen, daar kan ik het van harte mee eens zijn. Wat er onder de doos zit, bleef vooralsnog verborgen. En de hoge doos beklimmen in de lichte regen was niet een ieder gegeven. Maar zij die het deden spraken zich uit tegen de discriminatie van homo’s en voor de inclusieve samenleving. Amen.

Na al dit herfstige buitengebeuren snifte mijn neus een beetje en diende er zich een kuchje aan. Dat wordt binnen zitten de komende week als het tegen zit.