Boek van Week 24
Afgelopen weekend viel mijn oog op de aankondiging van een nieuwe expo: ‘Beestachtig’.
Niet in Artis, maar in het Natuurhistorisch in Rotterdam. Bij deze expo geven dieren hun mening en kijk op hedendaagse vraagstukken zoals de woningcrisis, integratie, vrije seks, genderidentiteit, armoede en ga zo nog maar even door. De monologen van deze dieren zijn geschreven door bekende auteurs en gebundeld in het bijpassende boek ‘Het beest in ons’, oftewel hoe 25 schrijvers dieren een stem geven. Ik heb de expo niet bezocht (ga ik nog wel doen!) en ik heb het boek niet gelezen, maar al snel komt het woord ‘fabel’ in je op.
In een fabel komen doorgaans pratende dieren voor. De getoonde gedragskenmerken, de gesprekken en belevingswereld vormen een spiegelbeeld van onszelf, de mens. Een minder bekende vorm van een fabel is als het karakter niet een dier, maar een plant of ding is.
Ik denk niet, dat Martin Michael Driessen zijn meest recente boek “Het licht aan het einde van de loop” als fabel zou willen typeren. Toch schrijft Driessen in dit werkelijk heerlijke boek met veel vaart over verlangen, vervulling en eindeloos wachten vanuit het perspectief van een ongewoon hoofdpersonage, een kogel. Een wat onzekere kogel met een mening.
De cover van het boek is opvallend. Een grijzige achtergrond, die lijkt op een muur waar zich een kogel doorheen heeft geboord. Letterlijk, want je kunt door het kogelgat heen kijken.
Waarschijnlijk heeft Driessen zich voor dit boek laten inspireren door de Engelse dichter A.E. Housman (1859-1936) die een gevoelige ode schrijft over een gevonden kogelhuls op het slagveld.
Het gedicht staat direct aan het begin afgedrukt, waarna Driessen van start gaat met het onnavolgbare:
“Ik sta rechtop in een kartonnen doosje, in het gelid met negen collega’s. Het is donker en we bevinden ons in het nachtkastje van een tandarts in Palm Beach. (…) . Henry noemen we de Colt .38 die de la met ons deelt en voor wie we zijn bestemd. Hij is zwaar en zwijgzaam, nogal nors gezelschap eerlijk gezegd.”
Driessen heeft een boek afgeleverd – of fabel, zo je wilt – met de vaart van een roadmovie, de spanning van een thriller en een knipoog naar Amerikaanse comics, waarin zelfonderzoek naar gevoelens en verlangens mooi invoelbaar wordt. Je reist met de kogel langs diverse bezitters van Henry en meandert zo tussen potentiële schutters van nogal verschillend pluimage, ieder met hun eigen kijk op het leven. Driessen is stijlvast, want de kogel blijft het perspectief vanwaar uit de wereld om hem heen wordt beschouwd.
Het bestaansrecht en doel in het leven van het hoofdpersonage om ooit te worden afgeschoten, dompelt je als lezer volledig onder in het spannende verhaal. Met gemak identificeerde ik mijzelf met de diepere vragen des levens die de kogel zichzelf dagelijks stelt. Net even anders (“…wanneer zie ik eindelijk het licht aan het einde van de loop?”), maar toch, de metaforen zijn pakkend. Het willen beantwoorden van de vraag: “Hoe loopt het leven van deze kogel af?”, maakt het ook nog eens een heuse pageturner.
Na het prijswinnende ‘Rivieren’, ‘de Pelikaan’ en ‘De Heilige’ heeft Martin Michael Driessen opnieuw een bijzonder en opwindend verhaal geschreven. 89 pagina’s kort, dus je bent van één avond literair plezier verzekerd. Lees het!
_____
Het licht aan het einde van de loop is geschreven door Martin Michael Driessen
verschenen bij Uitgeverij Van Oorschot
Petra Hoogenboom is boekenadviseur bij IJburg Boeken, IJburglaan 561
