Een gesprek met Shaheen leidt, maar tot één conclusie: buikdansen is niet alleen haar werk en passie, nee, buikdansen is het centrale thema waar omheen haar hele leven zich heeft ontwikkeld. Daardoor heeft ze naast het beheersen van diverse dansstijlen onder andere ook de Arabische taal en het bespelen van de darbuka geleerd. Maar ze is vooral blij met de veelzijdige kracht van vrouwelijke zachtheid die ze al dansend heeft ontdekt.
Henny Reubsaet
Terwijl ze thee in Turkse kopjes en dadels en walnoten aanbiedt, vertelt ze haar verhaal in haar buikdanswinkel, aan de Eikenweg. Die biedt een mooie exotische entourage, vol met glimmende buikdanssetjes, kleurrijke rokken en tassen, bonte halskettingen en heupgordels vol munten. Haar Belgische accent past er wonderwel bij.
De liefde van Shaheen voor buikdansen begon in de jaren zeventig als puber in Antwerpen, na het zien van een buikdanseres die uitstraalde dat ze heel veel plezier haalde uit het dansen. Gelukkig bleken er ook in België cursussen te bestaan. Op 18-jarige leeftijd vertrok ze naar Egypte, waar ze van een aantal professionele top-buikdanseressen verdere les kreeg. Ze zag het toen overigens niet als haar toekomstig beroep, het was gewoon een liefhebberij. Het is een technisch moeilijke dans met subtiele bewegingen. ‘Het is een expressie van je vrouwelijkheid, eigenlijk laat je door de dans je ziel zien,’ zoals ze het zelf mooi verwoordt.
Rond buikdansen heerste in Egypte (en niet alleen daar…) destijds een dubbele moraal; het was niet respectabel om voor vreemde mannen te dansen als vrouw, terwijl er toch bij elke bruiloft en in 5-sterren hotels om buikdanseressen werd gevraagd. Wel hadden mensen respect voor een buikdanseres, als zij mooi danste, als zij haar vak verstond. In Egypte moest je buik bedekt zijn als je ging optreden. Bij de feesten thuis met vrouwen onderling waagde vrijwel iedereen zich vrolijk aan de buikdans. De meeste meisjes in de Arabische wereld leren zo in de huiselijke sfeer allemaal wel basisbewegingen van de buikdans uit hun eigen streek en cultuur.
Terug uit Egypte ging ze in Rotterdam wonen, waar ze uiteraard weer op zoek ging naar een buikdanscursus. Het toeval besliste toen dat ze docent werd. Als cursist met de meeste ervaring mocht ze invallen voor de zieke docent en sindsdien is ze altijd les blijven geven. De muziek was eerst via cassettes beschikbaar, later kwamen de lp’s en de cd’s. Tegenwoordig geeft ze nog steeds les met cd’s.
Het starten van een winkel vol buikdans spullen kwam ook als vanzelf op haar pad. Geïnteresseerd als ze was in de verschillende dansstijlen reisde ze in vakanties vaker naar landen met een buikdanstraditie zoals Marokko, Turkije, Tunesië, Egypte, en werd dan door cursisten en vriendinnen gevraagd om rokken, muziek, sjaals, buikdanskostuums of juwelen mee te nemen.
In 2000, toen ze al geruime tijd in Amsterdam woonde, kon ze samen met haar man, die kunstenaar is, dit pand betrekken. Een perfecte plek om in haar buikdansstudio lessen te geven. Dat was ook de tijd dat ze de knoop doorhakte om haar tijd alleen nog maar aan de buikdanswereld te besteden. Van beroep is ze psychotherapeute en haar dagen waren jarenlang druk met ‘s ochtends gesprekken voeren, ‘s middags les geven en ‘s avonds optreden. Zeker toen het een jaar of tien geleden belangrijk werd om naast de winkel ook een webshop op te starten, is ze blij dat ze haar hart gevolgd heeft.
‘Buikdansen heeft me ontzettend veel gebracht. Dansen is gewoon een taal, het verbindt echt. Het is de veelzijdigheid die me altijd heeft aangetrokken, de oneindig kleurrijke wereld die erom heen ligt, je rolt van het een in het ander. Ik ontdek nog steeds nieuwe dingen door de dans. Omdat ik al zo lang les geef, heb ik een hele community om me heen opgebouwd. Ik denk dat ik tientallen dames heb opgeleid die zelf les zijn gaan geven en ook daar ben ik heel blij mee. Buikdansen is een manier om in contact te komen met jezelf, je ontwikkelt je zelfvertrouwen en komt je in je kracht te staan. Dat is belangrijk in deze tijd, de wereld heeft gezonde vrouwelijke energie nodig.’
Ze begint te lachen. ‘Nog steeds merk ik dat mensen allerlei denkbeelden hebben bij buikdansen, dat je het doet om mannen te behagen, of dat je een bepaald lichaam moet hebben, mollig of juist heel slank. Buikdansen werd booming tijdens de eerste feministische golf, het trok toen ook al vrouwen van allerlei leeftijden en culturen. Voor veel vrouwen werkt het bevrijdend voor je lichaam en geest om zo met je lichaam aan de gang te gaan. Uiteindelijk brengt de buikdans alle vrouwen precies wat zij nodig hebben: je wordt er blijer, vrijer, ontspannener en gezonder door.’
Optreden doet ze tegenwoordig niet meer. ‘Optreden als buikdanseres is topsport. Ik zou het nog wel kunnen, want dat is ook het voordeel van dansen, het houdt je fysiek gezond, maar op mijn leeftijd geniet ik meer van innerlijkheid. Dat is een natuurlijk proces, ik hoef niet meer zo nodig naar buiten te treden in de wilde buitenwereld. Mijn jaartrainingen zijn tegenwoordig ook meer gericht op het verbinden met Moeder Aarde, het vinden van de rust en inspiratie in jezelf. Meer spiritueel gericht zeg maar.’
‘Maar ik heb veel opgetreden en eigen choreografieën gemaakt. In de beginjaren trad ik op in kostuums die ik zelf gemaakt had. Tussen 1995 en 2013 had ik elk jaar wel één of twee shows in theaters in Nederland en België. Door mijn grote netwerk werd ik ook vaak gevraagd om buikdanseressen te regelen voor culturele evenementen en zelf werd ik ook vaak ingehuurd.’
Door de contacten met muzikanten raakte ik geïnteresseerd in het trommelen en heb ik zelf de darbuka of tabla leren bespelen. Ik heb zelfs in Carré opgetreden! Eenmalig hoor, maar het is wel een bijzondere herinnering. Voor die productie moest ik 35 danseressen regelen, en toen had ik ook een aantal kinderen van mijn dansschool meegenomen. Eerst kwamen de volwassen danseressen één voor één op, allemaal met dezelfde pasjes, maar in hun eigen kostuums. Toen de meisjes daarna opkwamen hoorde je een grote verzuchting ‘ooooooooh’ door de zaal gaan, van vertedering.’
Lesgeven aan kinderen doet ze niet meer. Dit jaar geeft ze wekelijks in de avond les aan kleine groepen vrouwen, behalve in buikdansen ook in darbuka/tabla, en ze verzorgt daarnaast nog een aantal workshops en een training van tien zondagen per jaar.
Haar winkel trekt bezoekers van heinde en verre omdat ze de enige buikdanswinkel in de Benelux is. Ze heeft ook spullen voor 1001 nacht feesten en voor mannelijke buikdansers, want die bestaan ook. Maar zelf houdt ze vooral van dansen met en voor vrouwen, zodat ze met elkaar hun vrouwelijkheid en plezier kunnen delen. ‘Door buikdansen ontdek je de Godin in jezelf. Leeftijd of lichaamsvorm doet er niet toe. Echt een cadeau aan jezelf en aan en van het leven!’
Check www.buikdanslijn.nl | www.buikdanswinkel-webshop.nl
