Voor dit laatste nummer van de IJopener in 2022 en voor mijn laatste gedicht als buurtdichter in deze krant ben ik te rade gegaan bij de klassiekers. Uit hun gedichten koos ik enkele sprekende fragmenten.
Tekst Joyce Hes | Illustratie Marna van Hal en anderen
Waar denk je aan als je aan december denkt en waar denk je aan als je aan het slot van 2022 denkt? Aan de feestdagen…. Aan gezinnen die niet meer rond kunnen komen? Aan de oorlog in de Oekraïne, aan de kou, het niet meer leverbare gas?
Ik denk aan vrede, de vrede die we voor zo vanzelfsprekend hielden, maar dat nu niet meer blijkt te zijn. De vrede die we onszelf, ons nageslacht en de wereld zo toewensen!
Vondel*
De vreê, een schat by veelen onbekent,
Die overtreft triomfen sonder end.
D’olyf behaeght my boven den laurier.
Wat is de krygh een woest verslindend dier!
C.S. Adama van Scheltema
Vrede spreid gij uw zachte vleugels
Over de donkere aarde heen –
Over de moeden en de gewonden,
Over de duizenden, die verzwonden,
Over al de snikkende monden,
Die verbleekt zijn van geween!
Vrede daal gij uit de lichte sferen,
Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart,
Daal over hen, die u hebben verraden,
En over de dwazen, die op u smaadden,
En over de blinden, die om u baden,
Daal – daal gij weder in ons hart!
* Toen Vondel dit schreef, in 1633, was er een oorlog gaande tegen de Spanjaarden, die begon in 1568 en eindigde in 1648. Hij noemde het ‘een vervloekte krygh’ en in hetzelfde gedicht: ‘soo moeten wy het draegen met gedult, en achten ons rampsaligh buiten schuld’ (denk aan de Oekraïners nu!). Zie ook het artikel Op zoek naar schepen en zerken.
