Vroeger kreeg ik lauwe reacties als ik vertelde sociaal werk te doen. Nu zijn mensen uit alle lagen van de bevolking geïnteresseerd in wat ik doe. De vier informele voedselbanken in Oost die door de coronacrisis zijn opgericht krijgen van alle kanten hulp. Buurtwinkels en marktkooplieden brengen groente en fruit, de bakkers schenken brood. De informele voedselbanken krijgen bonnen van het Rode Kruis waarmee ze bij een dure supermarktketen voor een gereduceerd tarief boodschappen kunnen doen. Toch verdient deze supermarkt aan de crisis. Het moet gezegd, hun buurtsuper op de Eerste van Swindenstraat is altijd heel behulpzaam, maar beter is dat de voedselbanken bij goedkopere supermarkten of direct bij de groothandel zelf kunnen inkopen. Hopelijk ziet het Rode Kruis dit ook in.
De politiek in Oost is zich bewust van wat gaande is en leeft mee, maar speelt nergens op in. Ze willen dit jaar negen ton bezuinigen op hulp aan zwakkeren omdat gebleken is dat veel van het geld dat de gemeente hiervoor beschikbaar stelt naar Oost gaat. Als de stadspolitiek werkelijk oog heeft voor wat speelt in de buurt, zien ze het belang van de informele voedselbanken in en geven ze die een vaste plek in plaats van die rond te laten zwerven door de buurt. Met een ton per jaar aan hulp komen die er nu bekaaid vanaf. Een betrokken deelraad zou inzetten op schuldhulpverlening in plaats van nu te beknibbelen. Hoe dieper mensen vallen, hoe hoger de schade oploopt. Dit kost de maatschappij op termijn ook meer geld. Voorkomen is beter dan genezen.
