Home Dwars nieuws Column | De luxe van leegte

Column | De luxe van leegte

0

Het dorpje Oetewaal is naadloos verdwenen in de toenmalige nieuwbouw van de Watergraafsmeer. Het is een geheime plek geworden, een niet meer bestaande geheime plek zelfs. Maar, verrassing, wie nu de Oetewalerstraat inloopt, ontdekt alsnog iets bijzonders. Opeens opent zich een parkachtig landschap. Bebouwd, maar toch ruimte die je in de Dapperbuurt absoluut niet verwacht. Dit was ooit het ‘eigen terrein’ achter het Burgerziekenhuis.

Prima dat daar nu mensen wonen, fijn dat in de verbouwde ziekenzalen kerngezonde toeristen slapen – daar gaat het me niet om. Maar ik hou van plekken waar je niet mag komen, of niet zomaar komt. Zoals achtertuinen van ziekenhuizen, bedrijfsterreinen, de oude havens van Oost. Economisch en sociaal is mijn voorliefde voor leegte in de stad niet te verdedigen, ik weet het.

Vermoedelijk twintig jaar na dato kwam ik er achter dat dwars door Landgoed Frankendael inmiddels een fietspad loopt. Om het toegankelijker te maken, ongetwijfeld. Maar moet dat echt? Wat is er mooier dan zomaar een landgoed in de stad, waar een rijke oude familie tussen de reigers woont en waar verder niemand mag komen? Ik vond Frankendael als kind totaal fascinerend, juist omdat je daar niet kwam. Herhaling: het is mij bekend dat ruimte in de grote stad een schaars goed is, dat wonen een recht is en je alles eerlijk moet delen. Dus ook Frankendael.

En tóch vindt het onsterfelijke jongetje in mij dat de stad een groot gebrek heeft aan geheime plekken. In de corona-tijd wandelde ik vanaf het Amstelstation door de Fizeaustraat richting De Meer. Bij de onderdoorgang van de Gooise Weg viel ik stil. Dezelfde lage bedrijfsgebouwtjes van ooit. Ik zag de auto van mijn vader, die daar naartoe ging voor wat hout. Het kostte moeite te geloven dat dit er nog was, een ruimteverspillend stukje stad, met te groot parkeerterrein, ‘s avonds verlaten, stilletjes verscholen achter de dijk van de snelweg.

Mag ik u vragen om medewerking, via [email protected]? Mail en deel uw kennis. Ik hoop binnenkort een lijstje te kunnen maken van dat soort plekken die in Oost op raadselachtige wijze de vooruitgang hebben overleefd. Plekken als, in een ander deel van de stad, het al decennia kale lapje grond naast Paradiso – u kent het vast. Dat gaat overigens bebouwd worden, hoorde ik laatst. Jammer voor het schitterende kunstwerk dat er nu staat. Leve de leegte, de grootste luxe in een stad.