We begeven ons naar het Eikenplein, tussen Tweede en Derde Oosterparkstraat. Daar staat een betonnen tafeltennistafel. Openbaar. Uit de archieven blijkt dat in 2017 werd voorgesteld die tafel te verhuizen naar het Oosterpark. Buurtbewoners hadden moeite met dat grote betonnen ding, dat de leegte van het plein aantastte. Visueel, begrijpt u?
Als ik mag aanvullen: ook het lawaai van spelende kinderen is voor omwonenden belastend. Meestal spelen ze trouwens niet eens netjes tafeltennis, maar stuiteren met grote voetballen, terwijl ze in een groep gillend rondjes om de tafel rennen. Nette senioren die in alle rust een balletje heen en weer tikken, dat is uiteraard prima. Maar speciaal op het Eikenplein trekt de openbare tafeltennistafel een heel ander publiek. Zoals de joelende kinderen van de Barbaraschool. Je voelt het hellend vlak beginnen: snoep en blikjes uitstallen op het speelveld, onregelmatige groepsvorming ook na zonsondergang, heling, prostitutie, enzovoort. Voor de naïeve burger is zo’n openbare tafeltennistafel een uitnodiging tot vrolijk verbindend pingpongen, echter, in de barre stedelijke werkelijkheid blijkt zo’n tafeltennistafel een magneet voor overlast.
Helaas beperkt dat zich niet tot die ene tafel op het Eikenplein. Volgens de dienst Sport telt Oost er in totaal 13. Wat simpelweg betekent dat er voor de – zeer weinige! – serieuze pingpongers op het Eikenplein meer dan voldoende uitwijkmogelijkheden zijn. Die zijn niet allemaal om de hoek, maar als het doel is om fijn te bewegen kan een stukje fietsen toch ook geen bezwaar zijn. En let wel, dit schrijf ik als kenner. Uw columnist is een van die – inderdaad schaarse! – buitenpongers die tien smashes achter elkaar op tafel krijgt. Dat het punt dan tóch niet wordt behaald, ligt vaak aan schade aan het oppervlak. Want los van visuele en auditieve overlast, ook vandalisme is een probleem. Kleuters tikken met gevonden stukken metaal putjes in de tafel, pubers maken brandvlekken – een nachtmerrie voor de aanvallende speler. Om nog maar te zwijgen van de vreemde plakkerige vegen na hete zomernachten en de gemorste Red Bull, die weer wespen aantrekt.
Kortom, wat ooit bedoeld was als stimulans voor sportief genot, blijkt in praktijk een aantasting van de leefbaarheid. Het aantal betonnen tafeltennistafels in Oost kan gelukkig drastisch omlaag: met pakweg drie stuks in het Oosterpark wordt ruim in de reële behoefte voorzien. Tot slot: ook onder de bewoners van Oost is sprake van groeiende intolerantie, voor wát dan ook, en met name voor klooiende en spelende kinderen. Een verstandige lokale overheid groeit met haar burgers mee. Voetbalkooien zijn trouwens ook prima bruikbaar als fietsenstalling.
