In deze blog vertellen bezoekers van oost-online over hun persoonlijke belevenissen en ervaringen in de tijd van de coronacrisis. Wil je je verhaal delen stuur dan jouw verhaal en een foto naar [email protected].
Coronaverjaardag | Harry Dekkers
Vandaag wordt mijn moeder 95 jaar. Vroeger vierden we haar verjaardag altijd heel uitgebreid. Haar broers komen ’s ochtends rond elf uur langs en tegen de tijd dat haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen ook in de huiskamer zijn aangeschoven is er al menig fles aangebroken.
Altijd één grote, maar gezellige, kakofonie. Minimaal vijfendertig mensen die, op z’n Brabants, eten, drinken en door elkaar schreeuwen met als middelpunt mijn genietende moeder. Tussendoor word ze ook nog continue via de telefoon gefeliciteerd en ze vindt het allemaal prachtig. Dat kan dus niet vandaag de dag.
Mijn jongste broer komt gisteren met een idee. ‘We gaan een video feestje geven, iedereen logt in en we zingen met z’n allen lang zal ze leven.’ Dat klinkt eenvoudiger dan het is want niet iedereen is even bekwaam op de digitale snelweg. Wat moeten we gebruiken? Zoom? FaceTime? GoToMeeting? Mijn moeder heeft een iPad en ze moet iedereen kunnen zien. We proberen wat, kiezen voor FaceTime en na een generale repetitie zit iedereen om twee uur klaar achter het scherm.
Ik maak vanuit IJburg contact met mijn moeder en ben het volgende half uur bezig iedereen erbij te halen totdat haar scherm helemaal gevuld is met feliciterende, door elkaar schreeuwende kinderen, klein- en achterkleinkinderen. Niemand verstaat elkaar zoals vroeger maar het is één gezellige kakofonie.
Als mijn moeder er eindelijk boven uit kan komen zegt ze dat ze nog nooit zo’n leuke verjaardag heeft gehad.
Corona, Karel & klok | Daan van Pagée
Als professionele eenzame buurtbewoner heeft het nieuws over het coronavirus weinig effect op mijn dagelijkse leven. De sociale contacten waren toch al voornamelijk beperkt tot de diaconie-maaltijden in de Muiderkerk en het buurtrestaurant Kraaipan. Ik mis mijn tafelgenoten enorm, buurtgenoten met een psychische aandoening als autisme, borderline, psychose, gevoelig voor de lawines nieuwsberichten over coronabesmettingen. De vele doden en het beeld van koning Willem-Alexander als betrokken staatshoofd in het callcenter van de GGD.
Afgelopen zondag kwam ik in het Vondelpark tafelgenoot Karel tegen. Hij is ook een uitkeringsgerechtigde, en op mijn vraag hoe het hem verging in deze bijzondere tijd zonder het buurtrestaurant antwoordde hij: ‘Ik heb een extra warme slaapzak gekocht, want ik ga morgen wildkamperen in de Achterhoek met dit mooie weer. Er even tussenuit zonder al die aandrang om één te moeten zijn.’
Op de fiets naar huis besloot ik nu eens via de Zeedijk te fietsen, wat normaal vanwege de toeristenstroom niet mogelijk is. En ja, ik voelde me ineens geen risicogeval toen ik daar jongens een potje zag stoepranden met een bal, net als toen in de jaren zestig. Het komend weekend gaat de klok vooruit en ik weet niet precies hoeveel, maar ik hoop op twee maanden.
Het genoegen van FaceTime | Harrie Dekkers
Mijn moeder wordt volgende week 95. Ze woont helemaal zelfstandig in haar appartement in Best, Noord-Brabant. Achter een rollator schuifelt ze een paar keer per dag van haar stoel naar de toilet. Veel meer beweging heeft ze niet. Ze kwam al niet veel buiten maar daar is nu helemaal een eind aan gekomen.
Mijn moeder heeft zeven kinderen die goed voor haar zorgen dus een eenzame bejaarde kun je haar niet noemen. Maar momenteel is ze heel kwetsbaar en de kinderen hebben besloten zo weinig mogelijk mensen bij haar te laten.
Om de dag één kind, die dan schoonmaakt, eten voor twee dagen brengt die ze in de magnetron kan schuiven en een praatje op afstand maakt. Maar mijn moeder heeft een iPad en iPhone en daarmee maakt ze contact met de buitenwereld.
Het genoegen van FaceTime had ze al ontdekt maar we hebben er in deze tijd een andere draai aan gegeven. Iedere ochtend om half elf maken we digitaal contact en lees ik haar voor uit het boek Omzien in Best. Een boek over de geschiedenis van haar geboortedorp. Geschreven door Kees van den Biggelaar en Loek van den Hurk. Het verhaalt hoe de afgelopen eeuw Best zich ontwikkelde. Hoe het zich uitbreidde en over de handel en wandel van de inwoners.
En daar kent ze er veel van, van die inwoners. Als ik lees over de laatste Bestse sigarenmakers en de naam Miet van Zeeland valt, begint ze meteen te vertellen dat die een paar deuren verderop woonde en dat ze haar goed gekend heeft. Corry Janssen? Daar liep ze in 1945 mee naar haar werk bij de Batafabriek, 3 kilometer over de hei, in het verderop gelegen Batadorp, totdat Corry ging werken op kantoor bij het familiebedrijf, Houtwarenfabriek Gebroeders Janssen.
Continue onderbreekt ze me. Het boek, dat al heel interessant van zichzelf is, begint steeds meer een film te worden. De namen die genoemd worden krijgen een gezicht en het verleden van mijn moeder word getransporteerd naar het heden.
Intussen heeft ook mijn broer zich aangesloten bij onze dagelijkse leessessie. Ook hij onderbreekt regelmatig. Van Nunen’s Houtzagerij? ‘Daar heb ik nog een week achter de zaagmachine gestaan als vakantiewerk’. ‘Was ik helemaal vergeten’.
Wil je ook je persoonlijke verhaal delen? Stuur het naar [email protected] en voeg er een foto bij.
