Weaving Worlds, ofwel Weef Werelden, is een mooie allitererende naam voor een weefstudio. Maar nadat ik met Loes Leatemia, de oprichter van de studio in de Pieter Vlamingstraat heb gesproken, vind ik de naam nog toepasselijker gekozen.
Creatieven van Oost
Henny Reubsaet zoekt ze op
Loes Leatemia vertelt met liefde over het eeuwenoude ambacht. Overal op de wereld zijn weeftradities ontstaan. ‘Elke cultuur over de hele wereld kent zijn eigen weeftechnieken, fantastisch hoe dat gedaan wordt.’ Het netwerk van mensen die beroepsmatig ambachtelijk weven, vormt samen weer een eigen weef-wereld. Ook in Nederland bestaat er zo’n netwerk van wevers die zich met elkaar verbonden voelen. Heel toepasselijk, want het weven zelf, de actie van het vervlechten van draden met elkaar, creëert verbinding. Luisterend naar Loes concludeer ik dat verbinding zoeken de rode draad in haar leven is, ze heeft er zelfs haar beroep van gemaakt.
Als ik de naam Weaving Worlds vertaal als Verweven Werelden, kan ik er de betekenis in vinden dat de weefstudio alle werelden van Loes zelf met elkaar verbonden heeft: haar professioneel leven als creatief verbinder en autonoom kunstenaar. En haar privéleven als moeder met een Molukse achtergrond. Haar dochter Olivia is namelijk ook al een paar jaar werkzaam in de studio. Zij was het die haar moeder in coronatijd aanspoorde om een opleiding aan de Weefacademie te gaan volgen. Zij heeft zich verdiept in het weven van Ikat, hun Molukse erfgoed.
Loes vertelt dat ze al als jong meisje geïnteresseerd was in indigo verven en inheemse kennis over textiel van de Molukken, de achtergrond van haar vader. Maar het was meer de liefde van haar moeder voor naaien die haar na de middelbare school deed besluiten de opleiding Textiele Werkvormen te gaan volgen. Een eerste jaar in Utrecht en vervolgens nog een jaar op d’ Witte Lelie in Amsterdam bleken toch niet te brengen wat ze hoopte. Daarna werd het Indonesiëkunde. Ze studeerde af met een bijzonder onderzoek: de inrichting van de woningen van eerste, tweede en derde generatie Molukkers in Nederland.
De Weefstudio is nu alweer vier jaar gevestigd in de Pieter Vlamingstraat na een start in Tugela 85. Sera Koolmess en Olivia de Ruiter hebben zich aangesloten. Ze zijn blij met de huidige ruimte. Omdat de straat doodloopt kunnen ze bij mooi weer de weefgetouwen buiten zetten. Maar ook bij regen is het een lichte plek.
Als creatief verbinder zet Loes zich in nu ook in voor Women on Food, vrouwen betrekken om gezonder en duurzamer te eten. Zelf woont ze vlakbij, aan de Oostenburgergracht. Weaving Worlds is ze gestart om meer tijd te kunnen besteden aan haar passie voor weven. Terug naar het creatieve proces in plaats van werken achter de laptop.
Textiel, techniek en traditie
Omgeven door klossen en bollen draden en garens van allerlei materialen en kleuren, laat ze me een paar verschillen zien tussen de diverse weefgetouwen die in de studio te vinden zijn. ‘Kijk, dit noem je de schering. In dit westerse weefgetouw zitten wel zes schachten. Als je hiermee een sjaal wil weven bijvoorbeeld, moet je van tevoren al een heel ontwerp gemaakt hebben, met ingetekende patronen en kleuren. Je moet daarvoor heel ruimtelijk kunnen denken en bent al uren bezig geweest voor je aan het weven zelf kunt beginnen.’ 
‘Voor onze workshops gebruiken we daarom vaak deze Saori weefgetouwen uit Japan. Sa betekent ‘zen’ en ori weven. Hier kun je meteen mee aan de slag. Je kiest een bepaalde kleur en garen, al naargelang je stemming, en stopt het in dit houten bootje. Dat noemen we een schuitje, en dat haal je heen en weer door de draden die we al eerder voor je op het weefraam gespannen hebben. Zo kun je heel intuïtief te werk gaan, heel zen dus eigenlijk en wanneer je wilt, kun je kleur of materiaal vervangen. Weeffouten, als je een draad vergeten bent van het patroon, kun je zo ook niet maken. Een heerlijke manier van werken, zeker voor beginners.’
Met passie vertelt ze verder over andere weeftechnieken en het specifieke van Ikat. Waarschijnlijk is lesgeven haar tweede natuur geworden, nu ze al een aantal jaren workshops weven verzorgt.
Natuurlijk ontkomen ze er bij Weaving Worlds ook niet aan om dingen via de laptop te regelen. Ze blijven steeds op zoek naar interessante projecten om aan bij te dragen. Projecten waarbij verbinding in de buurt voorop staat. Daarvoor worden ze ook gevraagd.
Vorig jaar heeft Olivia een (t)rouwjurk geweven voor de Kas van Rouwen en Vieren, een initiatief van Amsterdammer van het jaar 2024 Rikko Voorberg. Dit is een glazen huis dat in december in diverse steden wordt opgebouwd en waar rouwende mensen hun verdriet kunnen verwoorden. De (t)rouwjurk symboliseert trouw en rouw en mensen kunnen er hun eigen boodschap aan een geliefde overledene in vervlechten. Dit jaar komt de kas ook naar Oost. Toen ze bezig waren met de jurk, zaten ze zelf juist ook onverwacht in een emotioneel rouwproces, omdat hun lerares Ikat weven, een jonge Ambonese vrouw van 22 jaar, plotseling was overleden. ‘Het weven zelf heeft gelukkig iets meditatiefs, het helpt om moeilijke life-events te verwerken. Zeker als je het samen doet.’
Inmiddels is Weaving Worlds ook actief op het Krugerplein, samen met Moving Arts Projects (MAP). Op 6 juli tijdens het Rootsfestival in het Oosterpark mogen buurtbewoners meeweven aan het Kleed van Amsterdam. Lachend: ‘Het is altijd weer fascinerend om te zien wie er mee komt weven. Je weet van tevoren nooit wie het leuk vindt, mannen, vrouwen, kinderen, alle achtergronden en leeftijden, alles werkt dan met elkaar. We hebben een dergelijk project ook gedaan op het Marineterrein, bij de noodopvang voor asielzoekers, en ook daar was het verrassend om te zien dat sommige kinderen er echt door werden gegrepen terwijl anderen de weefgetouwen het liefst als doelpalen zouden gebruiken.’
In september heeft ze een serie van maar liefst tien workshops gepland, in samenwerking met andere ondernemers in Oost. Dat wordt een ontdekkingstocht langs plekken als de couscousbar en Framer Framed, op zoek naar de geuren en kleuren van Oost, om vervolgens schetsen daarvan uit te werken in een weefraam. Maar voordat het zover is, staat de agenda nog vol met andere workshops. Behalve verschillende weeftechnieken kun je ook indigo leren verven of foto’s borduren.
Als ze tenslotte wat onwennig poseert voor foto’s vertelt ze dat ze later in het jaar nog op tv gaan komen. Een cameraploeg van BinnensteBuiten van de NPO komt binnenkort opnamen maken in de studio. Weer een nieuwe wereld waar Weaving Worlds verbinding mee gaat maken.
Check www.weavingworlds.nl
