De Eerste Oosterparkstraat is voor mij een beetje een haat-liefdestraat. Ik kom bijna elke dag lopend voor m’n boodschappen of om er doorheen te fietsen naar andere stadsdelen. Bijna 10 jaar geleden liep ik er een zware rugblessure op door een fietsongeluk op het smalle fietsstrookje aan de zuidkant van de straat. Aanvankelijk werd ik als ik langs de groentewinkel liep, waar ik toen liefdevol werd opgevangen, weer pijnlijk herinnerd aan die val. Gelukkig is de straat inmiddels heringericht, waardoor er meer manoeuvreerruimte voor de fietser en de voetganger is gekomen.
Sinds 1982 woonde Fokko Kuik in verschillende buurten in Oost, werkte ruim 20 jaar als verkeersadviseur bij de gemeente en is sinds vorig jaar postbezorger in de Watergraafsmeer. Zo bouw je persoonlijke banden op met verschillende straten in Oost. Volg Fokko Kuik door de straten van Oost.
Een andere negatieve associatie die ik heb met deze straat is de onbeschrijfelijke rotzooi die je er soms aantreft aan het einde van de dag of in de vroege ochtend als de veegploeg nog niet is langs geweest. Vrijwel nergens in de stad buiten het toeristische centrum vind je zoveel fastfood tenten bij elkaar als in de Eerste Oosterparkstraat, om de hoek van de Wibautstraat. Er zijn daar twee spitsuren per dag: rond de middag als de vele middelbare scholieren en HVA-studenten er hun lunch bij elkaar scharrelen en ’s avonds als ook de andere fast-food-doelgroepen er hun buikjes komen vullen. Blijkbaar lukt het niet iedereen om na het eten een geschikte afvalbak voor de restanten en de verpakkingen te vinden, dus dat blijft liggen voor de veegploeg. Of voor de ratten natuurlijk, want die komen er ook graag.
Daar staat positief tegenover dat het er altijd wel levendig is. De mooie afgeknotte platanen, die hier gelukkig wel behouden zijn bij de herinrichting, geven de straat ook een mooi eigen karakter. Ook geslaagd vind ik het behoud van de karakteristieke gevels in het vernieuwbouwproject van een paar jaar geleden. In de jaren tachtig zouden deze verkrotte panden waarschijnlijk volledig plat zijn gegooid, zoals in de rest van de straat al eerder was gebeurd. Maar hier oogt het sinds de vernieuwbouw weer een beetje als de straat zoals die ooit is gebouwd rond 1900.
Opvallend is het aantal fitnessondernemers dat hier onlangs is neergestreken. Het lijkt bijna bedoeld als compensatie voor de vele fastfoodondernemingen die er tegenover gevestigd zijn. Zo krijg je toch weer een soort evenwicht.
Gezondheid is sowieso een belangrijk thema in deze straat, want ook het OLVG-ziekenhuis is hier met veel bijgebouwen aan de noordkant van de straat gevestigd. In 1898 was de oorspronkelijke hoofdingang van het OLVG aan de Eerste Oosterparkstraat 179. Van 1925 tot 1996 was hier het Anna Paviljoen gevestigd, waar ontelbaar veel Amsterdammertjes zijn geboren, waaronder mijn eigen zoon. Inmiddels zijn alle oude gebouwen vervangen door nieuwbouw, een operatie waar blijkens de nog immer aanwezige bouwsteigers maar geen einde aan lijkt te komen.
Een afzonderlijk deel van de Eerste Oosterparkstraat vormt het gedeelte tussen de Amstel en de Wibautstraat. Dit is duidelijk een rustiger deel van de straat, met toch ook nog wel een paar horecagelegenheden. Een daarvan is het Italiaanse restaurant Pepe Nero van mijn vroegere IJburgse buurman Marco. Het schijnt dat onder anderen Mick Jagger hier al eens gegeten heeft, dus als de Stones weer eens in de stad zijn, vergeet dan niet om hier bijtijds een tafeltje te boeken. En dan de volgende dag weer naar de fitness natuurlijk, want je wil liever niet eindigen in het OLVG.
Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik
