Op zondag 9 februari wordt in OBA Oosterdok voor de negende keer het Amsterdams Buurt Film Festival (ABFF) gehouden. ‘Een filmische reis door Amsterdam.’ Dwars bekeek drie films uit stadsdeel Oost.
Winnie van Heesch | Foto’s Frank Schoevaart
Het ABFF vertoont meer dan dertig films van Amsterdamse makers, over Amsterdamse buurten en hun bewoners. De films zijn gebundeld in ‘cocktails’ van vier tot zes films. Na elke serie kan het publiek in gesprek met de filmmakers. Dwars mocht in het prettig-chaotische kantoor van het ABFF aan de Zeeburgerdijk alvast een speciale cocktail van documentaires uit Amsterdam Oost proeven. Heel uiteenlopende films, die toch steeds dezelfde vraag opwerpen: voor wie is de stad er eigenlijk?
De films zijn gebundeld in ‘cocktails’ van vier tot zes films
Openbaar vervoer openbaar toegankelijk – Frits Wegenwijs
Is de stad er voor mensen met een fysieke beperking? Frits Wegenwijs volgt Eric Groot Kormelink op zijn tocht door het vernieuwde Amstelstation. Eric is al bijna zijn hele leven gebonden aan een rolstoel. Naast ervaringsdeskundige is hij beleidsmedewerker toegankelijkheid bij een belangenorganisatie. Dwars zal het eindoordeel van Eric niet spoilen maar verklapt wel alvast dat een trap met geïntegreerde hellingbaan ‘stramp’ heet. En belooft plechtig daar nooit meer overheen te fietsen.

Nog geen schuurtje – Inna van den Hogen
Wie kan er nog een huis kopen of huren in de stad? Ymkje wel. Zij verkocht na haar pensioen haar huis in de binnenstad en betrok een nagelnieuw appartement op het Cruquiuseiland. ‘Het is een oase,’ zegt ze, terwijl ze uitkijkt over de Entrepothaven waar haar man zijn dagelijkse rondje zwemt. Haar gesprekspartners, Ilse en Era, zijn hun huis in Amsterdam kwijtgeraakt. Veel pechfactoren waren daar niet voor nodig: een scheiding, inkomensverlies door Covid. En eenmaal economisch dakloos kom je bijna niet meer de woningmarkt binnen. Zeker niet op Cruquiuseiland, waar nauwelijks voor lage en modale inkomens wordt gebouwd. En zo blijft de oase van Ymkje een fata morgana voor Ilse en Era.
De zinkende rafelrand – Mirte Jepma
Wil de stad écht iets leren van haar meest eigenzinnige bewoners? De gemeente wil Baaibuurt West ontwikkelen tot ‘een eigenzinnige woonwijk met ruimte voor experimentele woonvormen.’ Het wrange is: die eigenzinnige wijk was er al, maar wordt op dit moment ontruimd, gesloopt en waarschijnlijk begraven onder zeven meter zand. Mirte Jepma portretteert de mensen die in de loop van veertig jaar neerstreken in deze groene rafelrand. En daar als vanzelf bloeiende gemeenschappen vormden.
Mensen zoals Jet en Dinant die als verlegen tieners in de studentenhuizen trokken en uitgroeiden tot drijvende krachten achter initiatieven als de buitenbioscoop en het muziekfestival. Marloes en Cyril die hun thuishaven vonden in kunstenaarsbroedplaats Fort Knox. En dan waren er de kippen en paarden die ongestoord rondscharrelden. Het Baaibuurtcollectief ontwikkelde samen met experts een alternatief stedenbouwkundig plan voor 1800 woningen en werkplaatsen. In harmonie met de bewegende bodem, natuur en bestaande sociale netwerken. Kunnen zij het zand nog keren?
Het ABFF zoekt nog vrijwilligers voor 9 februari. Ben je filmliefhebber? Wil je samen met het ABFF team zorgen dat alles op rolletjes loopt? Meld je aan via [email protected] of bel 06 4122 1184. Informatie en tickets www.abff.nl