Home IJopener Eetwandelaar | Koken met Sake

Eetwandelaar | Koken met Sake

0

Zoals al mijn vrienden begon ik in de eerste lockdown ook met wandelen. Goed tegen het thuiszitten en de inmiddels bekende coronakilo’s. Ik woon in de Indische Buurt en ik startte mijn ochtendlijke wandelregime dus met vrolijke rondjes door het Flevopark. Maar al snel gingen die rondjes vervelen. Een wandeldoel, dat zou goed zijn, dacht ik. Ik wou dat ik toen had bedacht dat ik lekker naar Noord zou wandelen. Of naar Diemen.

Maar ik besloot als alternatief voor het park naar mijn slager Cees te lopen in de Watergraafsmeer. Achteraf een grote fout. Want als beloning voor mijn inspanning kocht ik bij Cees niet alleen nét een paar onsjes meer dan waar ik eigenlijk voor gekomen was, maar
vond ik ook dat ik nu best een broodje bal verdiend had voor de terugweg. En zo was een nieuwe gewoonte geboren. Met als doel
om gezond te gaan wandelen doorkruis ik inmiddels de hele stad, maar onbedoeld kom ik altijd weer bij eten uit. Een broodje haring
hier, een kopje koffie daar. Ook wanneer ik bij m’n vertrek plechtig aan mezelf beloof dat het dit keer bij wandelen blijft, praat ik mezelf tijdens het lopen zo weer naar een frietje toe. Om toch wat aan mijn coronakilo’s te doen wandel ik dus maar steeds verder. Zo kwam ik laatst tijdens een vroege ochtendwandeling terecht bij de Franse bakker op het Olympiaplein in Oud-Zuid. Er staat buiten altijd een lange rij en de laatste tien minuten wachten staar je vanaf de stoep zo de lonkende vitrine in. Het resultaat was dat ik ook hier weer met een volle tas impulsaankopen thuiskwam. Naast allemaal zoetigheid bestond mijn buit uit een prachtig stokbrood dat praktisch naar Frankrijk rook. Bij zo’n goed brood hoort natuurlijk ook een goed ontbijt. Een omelet bijvoorbeeld. Een Franse omelet met vers brood is voor mij de hemel op aarde. Een omelet is een gerecht dat iedereen op z’n eigen manier het beste maakt.

Ook ik bakte ze jaren in de overtuiging dat mijn omelet de lekkerste was. Toch was mijn eerste echt smeuïge Franse reuze-omelet een openbaring. Ik kreeg hem in Normandië in de buurt van Rouen voorgezet; er waren veel meer eieren ingegaan dan ik gewend was en er mocht ook absoluut geen vulling door het ei. Die ging er pas op het allerlaatst tussen. Het was heerlijk. Een omelet met munt is een goed idee, met tuinkruiden of met garnalen ook. Vandaag doe ik er gebakken champignons in.

Bak de champignonblokjes in de boter met wat zout op matig vuur goudbruin. Klop de eieren met het zout en de peper los met een vork. Verhit de olijfolie in een koekenpan met anti-aanbaklaag op middelhoog vuur en giet het ei erin. Schuif gestolde stukjes ei met een spatel van de buitenkant naar de binnenkant en laat het vloeibare ei teruglopen of smeer het naar de randen van de pan. Doe dit tot er aan de bovenkant her en der nog wat ei vloeibaar is. Het ei mag aan de onderkant niet bruin worden. Haal de pan van het vuur en verdeel de champignons over het midden. Vouw de omelet dubbel. Houd de pan schuin, met de randjes van de omelet naar beneden. Vouw de omelet opnieuw dubbel, dus weer in de lengte, vanaf het midden naar de onderste rand. Daarna schuift u de omelet op de schaal. Het doel is om de omelet als een rol met de randjes aan de onderkant op de schaal te schuiven. Garneer met de kruiden en eet met brood en roomboter.