Dit is dus géén blues, voor alles duidelijkheid. Of toch? No blues strooit de luisteraar graag zand in de oren, of beter gezegd: sterrenstof. Zelf spreken de musici graag van ‘arabicana’: een kruising van Amerikaanse rootsmuziek (americana) met de rijke Arabische traditie, waarin de gitaar en de ud gebroederlijk naast elkaar staan. Zo laat no blues de Nijl en de Mississippi samenstromen in één reusachtige muzikale delta.

No blues bestaat inmiddels twintig jaar. Medeoprichter Ad van Meurs is 2017 overleden, maar in zijn geest pikken de andere muzikanten de draad weer op. Ook ud-speler Haytham Safia en bassist Anne-Maarten van Heuvelen zijn leden van het eerste uur. Hun melancholische melange van folk, Arabische makams en – jawel – blues recht uit het hart is de perfecte soundtrack voor in de avondzon.