‘Grijze sukkel!’ schreeuwde de jongen mij toe. Vanuit een reflex riep ik iets onaardigs terug, maar meteen daarna moest ik wel lachen, want hij had natuurlijk ook gelijk. Ik heb inderdaad grijze haren en regelmatig vind ik mijzelf, laat ik zeggen, een beetje dom. Thuis vonden ze deze typering ook erg grappig en raak, dus wat zal ik verder zeggen.
Peter Hoogendijk
Toch was het niet echt leuk allemaal, vanwege de venijnigheid van dat gozertje. Wat was de situatie? Ik fietste ’s avonds na een potje corona-voetbal (dat is voetbal op 1,5 meter afstand van elkaar) via de Radioweg linksaf de Wethouder Frankeweg op. Ik zag van rechts twee scooters aankomen met drie jongens erop, jaar of 18, van die blonde gastjes, het hadden mijn zoons kunnen zijn, zonder helm dus, en op het fietspad. Ik ben blij dat scooters sinds enige tijd niet meer op het fietspad mogen rijden en het irriteert me als ze dat toch doen. Dat wilde ik laten blijken. Terwijl ik voor hen langs naar links afsloeg, maakte ik een breed armgebaar richting de rijweg en zei iets van: ‘Hé jongens, fietspad!’ De twee scooters scheurden langs mij heen en de jongen die achterop zat draaide zich om naar mij en riep dus keihard ‘grijze sukkel’. De combinatie van de aandoenlijke woordkeus en de agressie van de jongen was echt opmerkelijk.
Onze Amsterdamse jeugd rijdt nog steeds massaal op die stinkscooters
Je moeder!
Aan de keukentafel bedenken we alternatieven die ik had kunnen antwoorden. Geen scheldwoord, maar iets als ‘Ja, dus?’ of: ‘Nee, je moeder!’ Uiteindelijk bedenk ik dat ik hen had willen aanspreken op hun voertuigjes, die benzinescootertjes. Want dat is wat mij het meest dwarszit. Die stinkende herriedingen. Slecht voor de lucht en het klimaat. Door de corona lock-down waren we allemaal verbaasd over de frisse lucht en de stilte in de stad. Het was een onbedoeld neveneffect van deze heftige crisis, maar ik vond dat aspect eerlijk gezegd heerlijk. Het gaf me een blik op een fossielvrije toekomst.
In Parijs hebben ze berekend hoeveel mensen er tijdens de lock-down niet zijn doodgegaan door luchtvervuiling. Dat aantal was groter dan het aantal dodelijke slachtoffers van corona. Er bleven dus meer mensen leven, omdat er bijna geen verkeer rondreed – rond Parijs zijn dat vooral dieselauto’s.
Hoop ellende
Hoe kan het dat onze Amsterdamse jeugd nog steeds massaal op die stinkscooters rondrijdt? Begrijpen die jonge mensen niet dat het tijdperk van de fossiele brandstoffen nu echt voorbij is? Dat die scootertjes zelf in overdrachtelijke zin fossiel zijn? Dat het om hun eigen toekomst gaat? Dat we echt moeten overstappen op schone energie? Dat we moeten stoppen met het verbranden van benzine, aardgas, kolen, kerosine en meteen ook biomassa, haardhout, barbecue-kolen?
Oké, nog één keer dan. De concentratie CO2 in de lucht is te hoog. Dat hebben wij met z’n allen gedaan in de afgelopen 100 jaar. Daardoor warmt de aarde op. Daardoor verandert het klimaat. Dat brengt een hoop ellende met zich mee, waaronder natuurrampen, mislukte oogsten, honger, vluchtelingenstromen. Dus moeten we onze ‘carbon footprint’ drastisch terugschroeven. Dat kan onder meer door te stoppen met het gebruik fossiele brandstoffen. Dat geldt helaas ook voor die wegwerp BBQ-setjes uit de supermarkt die op zonnige dagen voor blauwe, stinkende rookwalmen langs de Amstel zorgen. Sorry, ik weet het, ik ben een grijze sukkel, maar de tijden veranderen.
De brommertjes knetterden met hoge snelheid richting de Middenweg. Zonder helm, op het fietspad, harder dan 25 km per uur. Lawaai, stank en kortzichtigheid. Mag ik pleiten voor meer toezicht en flinke boetes? Ik ben dan een ‘grijze sukkel’, maar zij zijn toch minstens ‘fossiele klunzen’, zo jong als ze zijn.
Vind je benzinescooters ook irritant, of juist niet? Stuur me een e-mail [email protected]
