Het mysterie van de verdwenen bankjes. Dit is niet de titel van een boek van George Simenon met inspecteur Maigret in de hoofdrol, een Nederlandse speelfilm met Jeroen Krabbé of de titel van een Tegenlicht documentaire van die linkse VPRO. Nee het gaat hier om een fenomeen dat in postcodegebied 1018 schering en inslag is. Dat zich opeens als een donderslag bij heldere hemel manifesteert.
Opeens verdwijnen in plantsoenen en op de openbare weg bankjes om op te zitten om even op adem te komen, na te denken over de zinloosheid van het bestaan, de omgeving in ogenschouw te nemen of om iets te eten en te drinken.
Zo zijn al tijden de twee bankjes die in het plantsoentje achter de Muiderpoort stonden van de aardbodem verdwenen. Terwijl je daar genoeglijk de tram langs kon zien komen en fietsers voor je neus langs kon zien flitsen.
Van recenter datum is de verdwijning van een aantal bankjes uit het Wertheimplantsoen, links naast het Auschwitz monument onder de grote boom. Een plek voor rust en contemplatie die node gemist wordt. De afvalbakken staan er nu verweesd bij en kuiltjes in de grond zijn stille getuigen van het uitgraven van deze geliefde zitplaatsen.
Het is een triest beeld. Een aderlating voor het Wertheimplantsoen en een mogelijkheid minder om rustig zitten met de gedachten over het door Jan Wolkers ontworpen monument.
Wie beslist dit? Welke anonieme organisatie zorgt ervoor dat de bankjes verdwijnen als een dief in de nacht? En wat is de reden ervoor?
Het is een van de vele onverwachte onaangenaamheden en mysteries die het leven voor ons in petto heeft en waarbij we ons berustend bij dienen neer te leggen.
Gelaten accepteren we deze feitelijkheden en gaan we voort met ons somber en tobbend bestaan
en het is maar dat U het weet.
