Wie woensdagmiddag 12 oktober de Oba op het Javaplein binnenstapte, werd verrast door vrolijke muzikale klanken vanuit de achterste leeszaal. Dansmuziek. Geen alledaags gebeuren in een bibliotheek. Degenen die hun nieuwsgierigheid niet konden bedwingen, namen een kijkje en troffen een fraai versierde ruimte aan alsof het een danscafeetje uit de jaren vijftig betrof.
Henny Reubsaet
Overal rode pluche tafelkleedjes en een prachtige houten draaitafel voor een grote banier met daarop de letters Het Danspaleis. En een dansvloer vol rondzwierende veelal oudere mensen, die zich zo te zien opperbest vermaakten.
Vrijwilligers uit Oost die weleens hebben deelgenomen aan het grote jaarlijkse vrijwilligersfeest konden meteen een kreet van herkenning slaken. Het Danspaleis! Die verzorgden toch de laatste jaren die leuke muziek waardoor oud en jong, autochtoon en allochtoon met elkaar de dansvloer opging?
En inderdaad, Suna Duijf, oprichter en creatief directeur van Het Danspaleis, is ook deze middag de platendraaier van dienst. Op mijn vraag hoe Het Danspaleis in de bibliotheek terecht komt, vertelt ze dat de bibliotheken in Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag enkele jaren geleden een Europese subsidie kregen om ouderenprojecten te organiseren, om eenzaamheid tegen te gaan. Blijkbaar is Het Danspaleis nu landelijk bekend want ze werd gevraagd om die trajecten feestelijk af te ronden. Ze hebben dus al enkele gedenkwaardige middagen in verschillende bibliotheken in die vier steden gedanst. Ook al bij verschillende Oba-filialen.
En, vertelt ze verder met gepaste trots, vorige week mocht Het Danspaleis officieel de Week tegen de Eenzaamheid openen, tijdens het openingscongres bij het Ministerie van VWS in Den Haag voor de landelijke campagne Eén tegen eenzaamheid.
Voordat de dansvloer weer haar aandacht nodig heeft, vertelt ze me nog een leuk weetje. ‘Je schrijft voor de bewoners van Oost? Weet je dat het allereerste Danspaleis in Oost heeft plaatsgevonden? Dat is inmiddels al ruim tien jaar geleden, toen mocht ik draaien bij De Gooyer. Door het enthousiasme van de mensen daar wist ik dat ik meer Danspaleizen moest gaan organiseren.’
Ondanks de groeiende bekendheid in heel Nederland is Het Danspaleis gelukkig regelmatig nog actief in Oost. ‘Ja hoor’, hoor ik van enkele deelnemers, ‘gisteren nog waren we in het Flevohuis aan het dansen. Bij Het Danspaleis is altijd iedereen welkom, ook als ze door een zorgcentrum zijn ingehuurd. En als je nog geen 65 bent mag je ook komen hoor, ook al hebben ze liever dat je dan je oudere oom of tante of buurvrouw of zo meeneemt, haha.’
Op de agenda van komende maand die wordt uitgedeeld, zie ik dat Het Danspaleis vrijdagmiddag 21 oktober het Sarphatihuis aandoet. ‘Dat noemen ze een roze editie omdat het speciaal gericht is op homo’s en lesbiennes en je weet wel, die andere letters van die afkorting’, krijg ik ongevraagd als toelichting. ‘Maar dat kan ons niet schelen hoor, we komen gewoon elke keer dansen als we tijd hebben, het zijn altijd fantastische middagen waardoor je helemaal opgekikkerd naar huis gaat.’
Het Danspaleis heeft vaste fans, dat is duidelijk. Die de mooie slogan van Het Danspaleis die op hun website te lezen valt met hun opmerkingen spontaan hebben onderschreven: ‘Het Danspaleis. Tankstation van Levensvreugde’.
