Het Zeeburgerpad van Fokko Kuik

Als je per fiets onderweg van of naar IJburg of Waterland de drukte en de stoplichten van de Zeeburgerdijk wil vermijden, raad ik je aan om het Zeeburgerpad eens te nemen. Ik heb er jarenlang dagelijks gefietst op weg van en naar mijn werk aan de Nieuwevaart. Met aan de ene kant bedrijven en aan de andere kant woonboten is het er meestal niet druk en heb je alle tijd om even te mijmeren over wat je gaat doen of hebt gedaan op die dag.

Een jaar of vijftien geleden werd ik er wel hard geconfronteerd met het ouder worden. Hoewel ik toen nog maar net 50 was werd ik op z’n Amsterdams aangesproken op mijn rijgedrag. ‘STEEK JE KLAUW UIT OUWE!’ kreeg ik te horen. Dan weet je dat het gedaan is met je jeugdige uitstraling. Jammer hoor.

Ooit, toen ik nog geen dertig was en vlak bij de molen woonde, kwam ik ook wel eens op het Zeeburgerpad. Brouwerij ‘t IJ was er nog maar net begonnen en dat kon je goed ruiken. Op zonnige middagen kwamen de biermakers en proevers er lekker op de kade zitten om de nieuwe brouwsels te proeven. Inmiddels zijn de biertjes van ’t IJ zo bekend geworden dat ze in heel Nederland te krijgen zijn. Ik heb ze zelfs al eens gespot in bierwinkels in het buitenland. Sinds de samenwerking met de producent van Duvel is het hard gegaan en wordt het terras rond het proeflokaal alsmaar groter.

Een andere bekende onderneming op het Zeeburgerpad was houthandel Jongevos, inmiddels overgenomen door Pont Meyer. ‘De beste bomen uit het bos vindt u als hout bij Jongevos’ luidde de slogan van dit bedrijf. Een mooi voorbeeld van bedrijfspoëzie. Nadat het pand een keer door brand verwoest werd, kwam het gedicht niet meer terug. Een hele geruststelling voor bomenliefhebbers vermoed ik, al wordt er nog steeds hout verkocht.

Ook met de sloep die we tot vier jaar geleden hadden voeren we vanuit het Nieuwe Diep vaak door het lozingskanaal langs het Zeeburgerpad. In het voorjaar werd je daar met een bordje gewaarschuwd voor een ‘terrorzwaan’ die als hij/zij net jongen had behoorlijk agressief kon worden tegen langsvarende bootjes. Waarschijnlijk vanwege mijn inmiddels ‘ouwe’ uitstraling hield hij mij gelukkig altijd wel met rust.

De laatste jaren viel me op dat de woonboten daar steeds vaker een extra dakopbouw kregen. Tussen de lage vaste bruggen daar betekent het dat ze er nooit meer ongeschonden weg kunnen. Maar ach, ze hebben er ook een leuk plekje dus waarom zou je daar ooit weg willen?

Helemaal aan het eind van het lozingskanaal bij de overgang naar het Amsterdam-Rijnkanaal ligt nog een oud sluisje. In combinatie met gemaal Zeeburg wordt die ’s nachts nog wel eens gebruikt om de grachten door te spoelen. Vroeger, toen de grachten nog veel viezer waren vanwege de vele uitwerpselen die rechtstreeks in de grachten terecht kwamen, was dat vrijwel dagelijks nodig. Tegenwoordig hoeft dat niet meer zo vaak omdat ook de woonschepen inmiddels allemaal zijn aangesloten op het riool. Alleen als het heel veel geregend heeft, gebeurt het nog wel eens.

Afijn, denk daar nog maar eens aan als je over het Zeeburgerpad fietst, maar steek wel even je hand uit als je ergens de bocht om denkt te gaan.

Lees ook
De andere straten van Fokko Kuik