De Athletische Vereeniging 1923, kortweg AV’23, traint sinds 1999 op de kunststofbaan, temidden van de vele andere sportvelden aan de Radioweg. De 600 leden tellende vereniging staat open voor iedereen en elk niveau: jong en ouder, amateur, (ver)gevorderde en (bijna) professional. Dit jaar bestaan ze 100 jaar. Terwijl veel mensen trainen voor de Amsterdam Marathon op 15 oktober praat oost-online met drie jonge atleten: Mischa Pier (20 jaar), Daniel Schepers (22) en Lois de la Mar (20).
Anne-Mariken Raukema | Foto’s Stichting Atletiekerfgoed
AV’23 is ontstaan uit de Amsterdamse Athletiek Club (AAC) die speelde op het Olympiaplein in Zuid. Een aantal heren vond het peil van de leden te laag en kon zich ook niet vinden in het feit dat er dames waren toegelaten op de atletiekbaan. Dat zorgde maar voor afleiding.
Op 16 oktober 1923 was de nieuwe vereniging een feit. Ook AV’23 trainde op de sintelbaan op het Olympiaplein en er werd een eigen, houten clubhuis gebouwd. Vijf jaar later vonden in Amsterdam de Olympische Spelen plaats; Jan Blankers en Jan Zeegers jr. deden voor AV’23 hieraan mee. Een jaar later (1929) werd AV’23 clubkampioen van Amsterdam; er werd niet alleen aan atletiek gedaan, maar ook aan schermen, voetballen, boksen en hockey.
De legendarische Chris Berger, die woonde in de portierswoning naast het Olympisch Stadion, werd in 1934 Europees kampioen op de 100 en 200 meter. Zijn dochter Elles, die later bekend werd als radio- en televisiepresentator, mocht als meisje berichten omroepen in het Stadion omdat ze zo’n heldere stem had.
Naar Oost
In 1956 verhuisde AV’23 naar de Kruislaan en kreeg een eigen 400 meter sintelbaan. Deze werd in de winter als ijsbaan gebruikt – de latere Jaap Edenbaan. Voor het eerst mochten ook meisjes en vrouwen lid worden, wat tot een groei leidde van 157 aangesloten sporters. 1961 was een minder jaar. Op de plaats van de sintelbaan verrees de Jaap Edenbaan en AV’23 kon maandenlang niet over de baan beschikken.
Twee jaar later kreeg de vereniging een weer een eigen sintelbaan, die evenwel geen 400 meter meer was, maar 300. In 1965 overlijdt Chris Berger, slechts 54 jaar oud. Vier jaar later wordt de ‘Sintelbaan Kruislaan’ naar hem vernoemd: de ‘Chris Berger Atletiekbaan’. Gestaag groeit het ledental. In 1973 wordt het 50-jarig bestaan gevierd. De eerste Amsterdam Marathon (1975) was een initiatief van AV’23 en het werd een jaarlijkse traditie.
Nu en straks
De leden van AV’23 wonen vrijwel allemaal in Oost; er zijn immers nog vier atletiekverenigingen in Amsterdam. Zeker als je veel traint, is het onhandig om ver van het veld te wonen. Alle drie jonge atleten zijn al jaren lid; Lois en Daniel vanaf hun vijfde en Mischa sloot aan toen ze tien was. Ze omschrijven de club als ‘heel gezellig’ en zijn, net als veel anderen ‘blijven hangen’. Er ontstonden hechte vriendschappen. Als enige woont Mischa niet meer in de buurt, maar is en blijft wel lid van AV’23. Trainen doet ze elders, maar ze blijft voor haar club uitkomen. ‘Het mooie van atletiek is dat het zowel een individuele sport als een teamsport is,’ zegt ze. Zij sloten zich aan toen Daphne Schippers furore maakte. De grote voorbeelden van de huidige pupillen zijn Femke Bol en Sifan Hassan. Daniel had niet echt een idool toen hij lid werd. Een vriendje zat al op atletiek, werpen fascineerde hem. Zijn omgeving raadde hem aan op atletiek te gaan. ‘En dat terwijl de meesten kozen voor voetbal of hockey.’
Atletiek is de laatste jaren populairder dan ooit tevoren. Dat schrijven ze toe aan social media. ‘Toen we jong waren zond de NOS nog geen atletiek uit’, aldus Lois. ‘Nu als alles veel beter geregeld, mede dankzij de Atletiekunie. Er wordt veel meer samengewerkt.’ Dat verklaart mede de wachtlijst die er intussen is.
Gevraagd naar de ideeën over de toekomst van AV’23 zijn ze eensgezind: als de club honderd jaar bestaat, waarom dan niet nog eens honderd jaar? Lois: ‘Het zou me niet verbazen als ik over vijftig jaar nog lid ben.’
Specialismen
Atletiek kent verschillende specialismen, die grofweg worden ingedeeld in lopen, springen en werpen. Daarbinnen worden weer onderscheiden: sprint, midden- en lange afstand, hordelopen en estafette. Springen kent varianten als verspringen, hoogspringen, hinkstapspringen en polsstokhoogspringen. Werpen tenslotte wordt gedaan met een speer, discus of kogel. De jonge junioren (tot ca. 11 jaar) doen alle onderdelen, de keerkamp; daarna kies je voor een of meer onderdelen.
‘In tegenstelling tot bijvoorbeeld voetbal train je bij atletiek altijd met kinderen van dezelfde leeftijd, waardoor er minder druk en concurrentie ontstaat’, licht Daniel toe. Kogelstoten of -slingeren bijvoorbeeld vind je of heel leuk, of je hebt er niets mee. Alle drie vinden ze de keuzes het aantrekkelijke van atletiek. ‘Alles wordt gestimuleerd, als je iets nieuws wilt proberen, dan kan dat.’ Lois de la Mar en Mischa Pier trainen samen de middellange afstand – 800 en 1500 meter. Mischa traint daarnaast voor langere afstanden, tot 5000 meter. ‘Die tien kilometer komt nog wel’, zegt ze. Daniel heeft gekozen voor kogelstoten en discus werpen. Deze onderdelen zijn bij zowel mannen als vrouwen even populair.
De meerkamp bestaat uit zeven onderdelen voor vrouwen en tien voor mannen. De instroom van nieuwe leden komt voor een groot deel door jonge leden, maar niet altijd. ‘Als iemand van rond de veertig zich meldt, kiest deze vaak voor hardlopen’, aldus Daniel Schepers.
Trainen, trainen, trainen
Naast hun studies, Daniel doet maatschappelijke hulpverlening, Lois wis- en natuurkunde en Mischa geneeskunde, wordt er hard getraind. Beide jonge vrouwen trainen samen, negen keer per week, telkens een of twee uur. Dat is goed te combineren met de studie, menen ze. ‘Je gaat bijvoorbeeld ’s morgens vroeg en eind van de middag nog eens, een of twee uur’, aldus Lois. Daniel traint vrijwel dagelijks, hij komt tot vijf of zes keer per week, individueel of in kleine groepen. Alle drie trainen ze pupillen, gewoon omdat ze het leuk vinden.
Meedoen aan de competitie is niet verplicht, maar het wordt wel gestimuleerd. ‘De keuze is aan jou, en dat is heel prettig,’ aldus Mischa.
Waarom doen ze dit eigenlijk? Unaniem zijn ze dat ze zelf beter willen worden in hun onderdelen. Ze zijn niet bezig met de Olympische Spelen, maar doen het ook voor hun plezier. Dat daar af en toe blessures bijkomen, nemen ze voor lief, dat hoort erbij. Lois: ‘Er is veel aandacht voor preventie en atletische vormen als balans- en coördinatieoefeningen.’ Dat ze er allemaal een gezonde leefstijl op na houden, is voor hen een logisch gegeven. ‘Dat gaat vanzelf.’ Belangrijk is wel dat er een diëtist aanwezig is die je kunt raadplegen en een fysiotherapeut die waar nodig aanwijzingen geeft.
‘Het fijne van AV’23 is dat het niet primair gaat om die kleine groep topsporters, maar juist ook voor de recreatiesporters’, zegt Lois. Dat, terwijl ze zelf wel tot die top behoort; onlangs nog werd ze derde op de Nederlandse Kampioenschappen.
Marathon en favorieten
Aan de Amsterdam Marathon – voortgekomen uit de roemrijke geschiedenis van AV’23 – doet geen van drieën dit jaar mee. Daniel is wel aan het trainen voor die van volgend jaar. Echter, de kans is groot dat een of meer bij de verzorgingspost van hun club een of twee dagdelen aanwezig is om te ‘sponsen’, bidons of een gelletje te geven aan de renners.
Lois’ favoriete sporter van dit moment is Faith Kipyegon. Deze Keniaanse atlete brak dit jaar het wereldrecord op de 1500 meter en 5000 meter. Kortgeleden – 17 september – is dit evenwel weer gebroken door Gudaf Tsegay, maar voor Lois blijft zij favoriet.
Voor Daniel is het nu Siffan Hassan, omdat ze heel veel doorzettingsvermogen heeft en desondanks bescheiden blijft. ‘Dat vind ik heel bijzonder.’
Het eeuwboek van AV’23 is voor € 9,99 (excl. € 5,50 verzendkosten) te bestellen via [email protected] of te koop bij IJburg Boeken, IJburglaan 561. Ook boek is verkrijgbaar in de kantine van AV’23.
Check www.av23.nl
