‘Huis De Pinto heeft naast mooie literaire en muzikale programma’s vooral een sociale functie’. Een interview met Peter Paschenegger, vrijwilliger van Huis De Pinto in de Sint-Antoniesbreestraat.
Lennie Haarsma
Wat is jouw rol bij Huis De Pinto?
‘Vanaf het begin in 2014 ben ik actief als vrijwilliger; ik ben voorzitter van Pinto plenair, het orgaan waarin alle werkgroepen vertegenwoordigd zijn. Samen die met het bestuur maken ze het beleid. Verder coördineer ik de verhuur en op zaterdagmiddag ben ik gastheer. De maandelijkse muziekmatinee met onder andere aandacht voor wereldmuziek heb ik samen met Eva Krammer, Aris van Hoeflaken en Haje Bouwman opgezet. Ik heb geschiedenis gestudeerd en woon al vanaf 1976 hier in de buurt.’
Kun je iets meer vertellen over de geschiedenis van Huis De Pinto?
‘Het pand werd in 1605 gebouwd en in 1651 gekocht door familie De Pinto, die er 100 jaar heeft gewoond. Ze lieten het in 1659 verbouwen door Elias Bouwman, de Joodse bouwmeester die ook de Portugese Synagoge aan het mr. Visserplein bouwde. Aan de bovenkant zie je dezelfde kantelen die ook te zien zijn in de Portugese Synagoge. De engeltjes in het midden hebben een boek met de drie Andreas-kruisen, het wapen van Amsterdam. Het jaartal 1975 is de link naar Amsterdam 700 jaar’.
Huis De Pinto is een prachtig pand met onder andere mooie plafondschilderingen. Wie betaalt de kosten?
‘De kosten van gas en licht worden met subsidie van de gemeente Amsterdam betaald. Alle activiteiten worden bekostigd uit de verhuur. In corona-tijd was er minder verhuur mogelijk en hebben we kritisch moeten kijken naar welke activiteiten door konden gaan. We moesten niet failliet gaan. Toen corona afgelopen was kwamen de activiteiten traag op gang en gelukkig is ook de verhuur nu weer aangetrokken. En het scheelt wel dat het pand- het is een monument- altijd goed is onderhouden’.
Sociale functie van Huis de Pinto
‘Ik vind het belangrijk om de nadruk te leggen op open inloop en de sociale functie van Huis De Pinto naast de literaire en muziekprogramma’s. We zijn iedere werkdag open van 10.30 tot 17.30 uur en zaterdag van 13.00 tot17.00 uur. Er komen veel 50-plussers, eenzame mensen en veel studenten die in de leeszaal komen studeren. Er is een ruil-en leenbibliotheek en een wand met tijdschriften, waar mensen speciaal voor komen.
Onlangs was er de opening van de zogenaamde groene boekenplank met boeken over gevel- dak- en kadetuinen, want de Nieuwmarktbuurt staat bekend om zijn mooie geveltuinen. Iedere eerste woensdag van de maand is hier het Alzheimer-Trefpunt, een plek voor mensen met dementie, hun partners, familieleden, vrienden en hulpverleners. We hebben een leesclub voor Turkse vrouwen. Op dinsdagavond geeft het Humanistisch verbond cursussen over filosofie en levensvragen en de Spinozakring Amsterdam verzorgt hier ook cursussen. Zij hebben hier zelfs een eigen postvak. Er is altijd een gastheer- of gastvrouw aanwezig.
En de koffie kost maar 1 euro, komt uit een automaat, maar het is goede koffie. Die functie voor de buurt zouden we willen verstevigen, want die loop is er behoorlijk uit geraakt. We hebben een nieuwsbrief en zijn bekend in de buurt, maar meer enthousiasme uit de buurt is iets waar we met z’n allen meer op in willen zetten.
Het beleid van de gemeente Amsterdam is dat het ook echt voor de buurt moet zijn. Een kaartje kopen voor een mooie lezing of een prachtig concert kost 6 euro. Als bijvoorbeeld zoals onlangs Judith Koelemeijer hier een lezing over haar nieuwe boek kwam verzorgen is 6 euro weinig. Je betaalt er ergens anders het drie dubbele voor. Die lezing was ook helemaal uitverkocht en dat betekent voor ons 40 tot 45 mensen. Er is natuurlijk ook meer te doen in de buurt zoals Perdu voor poëzie’.
Zijn er – als je terugblikt op de activiteiten van de laatste jaren – pareltjes die er voor je uitspringen?
‘Dat zijn er zoveel. Ik herinner me Geert Mak die kwam vertellen over de Amsterdamse geschiedenis en de eerder genoemde zeer goed bezochte avond met Judith Koelemeijer en haar biografie over Etty Hillesum. Tijdens ons eerste lustrum in 2019 trad hier een Curaçaose percussie-band op. En de Canadese sopraan die als conservatoriumstudent voor het eerst op ons zondagochtendconcert optrad met liederen van Monteverdi is later succesvol doorgebroken.’.
Ik lees op de website over Pinto Plenair. Daar druipt voor mij de democratie vanaf. Is dat zo?
‘Huis De Pinto is georganiseerd rond de activiteiten. Iedere activiteit heeft een eigen programmamaker. Dat loopt allemaal goed. En als iemand een nieuw programma gaat begeleiden moeten ze er ook voor zorgen dat er mensen zijn voor de inhoudelijke contacten, de randvoorwaarden zoals stoelen klaarzetten, koffie-en thee en het scannen van de tickets. Elk activiteit heeft zo zijn eigen groepje. Pinto Plenair is het hoogste overlegorgaan, waarin alle geledingen (als verhuur, publiciteit, leenbibliotheek, programmaraad, bestuur, vrienden van Huis De Pinto) zijn vertegenwoordigd. De programmaraad is verantwoordelijk voor een gevarieerd, aantrekkelijk en kwalitatief aanbod van programma’s, evalueert jaarlijks op hoofdlijnen de vaste programma’s met de programmamakers. Ook stimuleert zij nieuwe ideeën voor programma’s, zowel intern als extern. We hebben ervoor gekozen dat iemand die in de programmaraad zit ook betrokken is bij een van de programma’s’.
Wensen voor de toekomst en contact met de buurt?
‘Het zou mooi zijn als er meer betrokkenheid van de buurt zou zijn. We zijn met een groep bezig met sponsoring en zoeken ook contact met bedrijven in de buurt. Om daardoor gelden aan te boren zodat je zeker bent van je inkomsten. We richten ons primair op de Nieuwmarktbuurt, maar iedereen uit Noord, Zuid of Oost is hier welkom.’
Veel literaire en muzikale activiteiten
‘Iedere tweede zondag van de maand is er van 11.00 tot 12.00 uur een koffieconcert dat verzorgd wordt door studenten van het conservatorium. Op de derde zondag van de maand is er van 16.15 tot 17.15 uur het muziekmatinee. Op de tweede maandag van de maand Pintotonics met experimentele muziek. Een keer per maand op dinsdag- of donderdagavond is er een literair programma en de vierde zondag van de maand een programma over biografieën.
De geschiedenis Huis De Pinto
Huis De Pinto, ook bekend als Pintohuis, is een voormalig woonhuis uit 1605 aan de Sint-Antoniesbreestraat in Amsterdam. Het huis is genoemd naar de familie De Pinto, een rijk Portugees-joods geslacht van kooplieden en bankiers, die er sinds het midden van de 17e eeuw woonde. Vanaf 1975 kreeg het pand een buurtfunctie; op de begane grond kwam een filiaal van de Openbare Bibliotheek. Toen in 2005 bekend werd dat de bibliotheek zou worden opgeheven, beijverde een groep buurtbewoners zich voor een culturele functie van het pand voor de buurt. Na veel actievoeren en daaropvolgende constructieve gesprekken, kon Huis De Pinto voor de buurt blijven bestaan. In 2013 werd zowel een exploitatiesubsidie als een inrichtingssubsidie ingediend bij het Stadsdeel Centrum. Beide subsidies werden toegekend. Vanaf februari 2014 is hier nu het Literair en Cultureel ontmoetingscentrum Huis De Pinto gevestigd met een ruilbibliotheek. Ook worden er diverse culturele activiteiten georganiseerd. Filmavonden, boekpresentaties, lezingen, cursussen, theater- en muziekoptredens, tentoonstellingen en kunstprojecten maken het Huis De Pinto weer tot een bruisend centrum in de Nieuwmarktbuurt.
Openingstijden maandag tot en met vrijdag van 10.30 tot 16.30 uur. Zaterdag van 13.00 tot 17.00 uur.
Voor meer informatie en de nieuwsbrief: Huis De Pinto, St. Antoniebreestraat 69 | 020 370 0210 | [email protected]
Voor € 50,00 ben je Vriend van Huis De Pinto, ontvang je een Vriendenpas en kun je de programma’s gratis bijwonen.
