Home Dwars nieuws Huisarts in de tweede golf

Huisarts in de tweede golf

0
Allard Honig is nu beter voorbereid dan tijdens de eerste coronagolf.

In het voorjaar werden de huisartsen overspoeld door de eerste coronagolf. Is dat nu anders? Huisarts Allard Honig werkt in een praktijk dicht bij het Muiderpoortstation en vertelt over zijn ervaringen.

Anneke Hesp | Foto Ruud Binnekamp

In het voorjaar werden de huisartsen overspoeld door de eerste coronagolf. Is dat nu anders? Huisarts Allard Honig werkt in een praktijk dicht bij het Muiderpoortstation en vertelt over zijn ervaringen.

‘Bij de eerste golf wisten wij huisartsen nog maar zo weinig. Corona was een onbekend monster dat op ons afkwam. De eerste coronabesmetting in de omgeving, in Diemen, was heel nieuw en mijn eerste ervaring was een mevrouw die dat net had gehoord en zich zorgen maakte omdat ze daar in het winkelcentrum was geweest.’

Aan het einde van een drukke dag neemt huisarts Allard Honig even de tijd om terug te kijken op dit jaar. Vier jaar geleden begon hij midden in een buurt die steeds gemengder wordt. In de traditionele arbeidersbuurten wonen mensen die niet veel verdienen. Ze komen al dan niet uit de bekende buitenlanden. Daarnaast signaleert hij steeds meer studenten en expats die bijvoorbeeld verbonden zijn aan het Sciencepark. Niet iedereen heeft trouwens dezelfde kans om corona te krijgen. ‘Hoe dichter je op elkaar woont, hoe moeilijker het is om afstand te houden. Woon je op 50 vierkante meter zonder tuin, zal je sneller je huis uit gaan, dan wanneer je een groot huis met een grote tuin hebt’, meent hij.

Schrik
‘We veegden de spreekuren leeg, mensen mochten niet naar de praktijk komen, alle reguliere zorg werd afgeschaald. Dat is nu anders. De GGD’s testen, dus als je bang bent dat je besmet bent met covid-19, dan ga je daar eerst naar toe, voordat je contact opneemt met je dokter. En dat is pas als je al positief bent getest en in quarantaine bent, maar je conditie niet verbetert. Ook zijn we beter voorbereid en weten we inmiddels wat meer van het virus. Je weet dat er ieder najaar meer mensen influenza krijgen, dus het wordt altijd drukker. Mensen zitten dan meer binnen en dichter op elkaar. En we hebben inkopen kunnen doen: spatbrillen, schorten, enzovoorts.’ Soms wordt hij toch onaangenaam verrast. ‘Een patiënt met plasklachten kwam op mijn spreekuur. We hadden een gesprek over zijn klachten en de verwachtingen. Tegen het einde, terwijl hij zijn kleren al weer aantrok, zei hij tussen neus en lippen door dat hij de dag ervoor positief getest was voor corona. Dan schrik je wel even, ja. Zo iemand bedenkt niet wat de gevolgen.

Ongeduldig
Zijn eigen kring is tot nu toe de dans ontsprongen. ‘Ik doe gewoon de dagelijkse dingen met mijn gezin. Laatst ging ik met mijn kinderen naar de indoor skihal. Dan maak ik me wel zorgen als ik zie hoe weinig afstand de CIOS studenten die ook aanwezig waren, van elkaar houden. De coronacijfers hakken er nu dan ook meer in bij die jonge mensen. Als corona mensen treft die al andere problemen hebben, zijn de gevolgen tamelijk zwaar. Dat is zo bij sociale en psychische problemen, overgewicht, diabetes, maar geldt ook voor mensen die niet veel bewegen. ‘Mensen die ouder zijn, zijn ook angstiger. Toen ik een tijdelijke vervanger zocht, zegde een oudere waarnemer af, omdat hij toch niet durfde vanwege zijn onderliggende kwalen. Ik vond een andere, maar twee van de assistentes zijn al in quarantaine geweest. En dat is niet best voor de praktijkvoering. Dan worden mensen ongeduldig en boos als ze moeten wachten op die uitslag of dat herhaalrecept.’

Volle wachtkamer
Sommige dingen zou Honig graag anders zien. De huisartsenpost bij het OLVG Oost is aangewezen als coronapost voor heel Amsterdam. Dat betekent dat iemand met een ander acuut probleem in het weekend of in de avond helemaal naar West moet. Waar hij ook tegenaan loopt, zijn de tienminutengesprekken. ‘Houd je je daar niet aan, dan loop je uit en krijg je een wachtkamer die overvol is. Ook al niet bevorderlijk om corona tegen te houden. Maar het komt geregeld voor dat een patiënt na negen minuten zegt: – Waar ik eigenlijk voor kom, dokter, is… -.’ Honig is het er wel mee eens dat covidpatiënten die stabiel zijn, uit het ziekenhuis mogen en dat de huisartsen hen thuis begeleiden. ‘Zo werken we samen met de ziekenhuizen om genoeg bedden vrij te houden voor wie het echt nodig heeft.’