Home Kunst Intieme ogenblikken in de bezemkast van Perron Oost

Intieme ogenblikken in de bezemkast van Perron Oost

0
De bezemkast.

Twintig minuten lang met een wildvreemde in een bezemkast. Er zijn mensen die dat voor geen goud zouden willen, anderen vinden het spannend. Weer een ander is misschien nieuwsgierig naar de ervaring. Theatermaker Nadja van der Weide ontwikkelde speciaal voor het programma van Museum Perron Oost van dit jaar ‘Van heinde en ver’ de één-op-één voorstelling Intieme ogenblikken. Wie wil kan in het september zelf ervaren.

Anne-Mariken Raukema

Ik moet eerlijk bekennen dat ik twintig jaar straal langs het voormalig opzichtershuisje aan de Cruquiusweg ben gefietst, zonder me te realiseren dat het er stond. En, dat er sinds zes jaar het kleinste museum ter wereld huist. In 1993, het Oostelijk Havengebied kwam gaandeweg in ontwikkeling, redde ontwerper en beeldend kunstenaar Joep van Lieshout het perron en het huisje voor de ondergang.

Intimiteit
Van der Weide studeerde verleden jaar af aan het Sandberg Instituut, ‘een laboratorium voor een leuker dagelijkse leven’. Ze noemt zichzelf liever locatietheatermaker. Het gaat haar om de interactie tussen twee mensen in een klein hokje. Dat hangt volgens haar samen met het (on)vermogen van mensen om contacten aan te gaan. ‘Ik ben de zachte radicaal ten opzichte van de verdigitalisering van onze contacten’, licht ze toe.

De vraag ‘wie is veraf en wie is dichtbij’ komt telkens terug. Is het een bekende of een vreemde? Een nieuwe immigrant of je liefste buur? ‘Het gaat om het moment van vertrouwen’, aldus de jonge kunstenares. ‘Kan dat nog, zomaar vertrouwen? Wie vertrouw je, en hoe uit zich dat? Hoe vertrouw jij een vreemde ander?‘ Met me-too heeft het niets te maken, en dat zou ik later beamen.

Het team van zaterdagmiddag 13 juli: v.l.n.r. Levi de Kleer, Nadja van der Weide, Isodora Tomasi en Anet Wilgenhof.

Nies, een bekende van Perron Oost, ging voor mij de kast in. Zij was zes jaar geleden een van de eerste exposanten en komt later dit jaar weer terug met nieuw werk. Ze geeft aan dat ze ‘zachter’ uit de bezemkast kwam, dan ze er twintig minuten eerder inging. ‘Vriendelijker, rustiger, voor nu even, tenminste’, relativeert ze tegelijkertijd.

Het is vijf uur, tijd om de kast in de gaan met Isodora, een van geboorte Italiaanse jonge vrouw. Schoenen uit. Nies, de vrouw voor mij, was met Levy de kast in geweest. Het duurde even voor Nadja van der Weide met de korte opdrachten begon. Tijd dus om aan de kleine ruimte te wennen, en de donkerte. Gelukkig zette Isodora al snel het raampje open waardoor wat licht naar binnen kwam. Kleine voorwerpen op richeltjes. Rozijntjes, pennen en blaadjes, een stukje kneedklei, een flesje, een grasje en meer. Sommige werden gebruikt voor de acht opdrachten, kleine rituelen, die wij om en om moesten uitvoeren, uitgesproken door Nadja. Geen enkele sessie is dus hetzelfde. De twintig minuten vlogen om. Tegen de tijd dat het bijna afgelopen was, stonden onze schoenen weer voor de deur.

Op 13 juli speelde Intieme ogenblikken voor het eerst op Perron Oost. In september zijn er weer voorstelling. Mijn advies: daag jezelf uit.

Speeldata
Zondag 8 en 15 september van 14.00 tot 18.00 uur, vrijdag 20 september van 16.00 tot 20.00 uur en zaterdag 21 september van 16.00 tot 20.00 uur. Elk half uur start een voorstelling.
Reserveren via www.eventbrite.nl. Check www.museumperronoost.nl

Joep van Lieshout plaveide het voormalige perron met kasseien en beplantte het met twee rijen parasolplatanen, wat het platform een uitstraling geeft van een statige laan.