In coronatijd ben ik – net zoals de meeste mensen – veel met mijn gezin. Dat vind ik erg waardevol, maar tegelijkertijd maakt het me meer prikkelbaar. Ik heb het gevoel dat ik nooit meer ‘uit’ kan staan. Ik denk een gevalletje cabine koorts.
Het rusteloos claustrofobisch gevoel dat ik ervaar wanneer we te lang samen in ons huis zitten (lees: een 3 kamer-appartement). We moeten dan naar buiten, al was het alleen maar om mijn dochter uit te laten en lekker moe te maken, zodat ze een goede middagdut doet.
We moeten dingen ervaren. Ik denk dat het mijn manier is om niet uit mijn vel springen door het opgesloten gevoel dat me soms bekruipt.
Tegenwoordig is elke sociale activiteit gereduceerd tot een wandeling buiten, koffie of een sport sessie op een koud bankje in het park. Normaal gesproken zijn dat de momenten waarop je je kunt opladen. Maar met de dalende temperaturen voel je je enigszins een zwerver met de ziel onder de arm. Dolend door een lege stad, op zoek naar connectie, aanspreekpunten en soms op zoek naar een toilet die er niet is. De stilte laat je de stad opnieuw beleven.
Het summiere karakter van ons bestaan leidt ertoe dat je meer introvert wordt en meer geniet van kleine dingen. Een lach van een trambestuurder kan mijn dag al maken. Of dat vrolijke meisje dat altijd lacht bij de Coffee Company. Zo’n lach die je zelfs kan zien met een mondkapje op.
Mijn dochter loopt sinds een paar weken en ontdekt de wereld met elke stap. Alles verwondert haar en ze zwaait naar iedereen. Elke vogel is de moeite om voor te stoppen. Haar optimisme is aanstekelijk. Het houd me overeind in een tijd waarin de machteloosheid me soms overvalt.
Ik ben van nature een optimist, maar de laatste tijd is het echt vechten om de silver lining van dingen nog te zien. Ik probeer me niet bezig te houden met het hoe lang, het wanneer, de einddatum van de crisis. Want die is er nog niet. We weten het niet. Loslaten en kijken naar wat er wél is, dat is mijn strategie.
En dus kan ik al genieten van een veld narcissen op de Radioweg. Het is eigenlijk helemaal niet moeilijk. Het enige wat je nodig hebt is aandacht.
Ik ben benieuwd: hoe blijf jij positief in coronatijd?
