In de reeks Sculpturen van Oost ditmaal ‘Uitzicht op kinderdroomkunst’ van beeldend kunstenaar Iris Le Rütte. De beeldenreeks van 130 meter lang bestaat uit 70 stalen dierfiguren. Het hangt sinds 2014 aan de buitenkant van het glazen lichtdak, boven de centrale gang, van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis. Het is het langste kunstwerk van Amsterdam.
Méland Langeveld | Foto Henk Pauw | Dwars
Iris Le Rütte krijgt in 2011 de opdracht van Stichting Kinderdroomkunst van het OLVG om een ontwerp te maken. Op de tweede verdieping van het ziekenhuis is het geheel nieuwe moederen-kindcentrum Anna Paviljoen gekomen. De nieuwe kinderverpleegafdeling is prachtig, maar het uitzicht vanuit de meeste kamers op het glazen dak is heel droevig. Vandaar de wens dit uitzicht te verlevendigen.
‘Juist diegene met oog voor detail, zoals kinderen dat hebben, zal het opvallen. Iedereen die een ziekenhuis betreedt is onzeker. We wilden met het kunstwerk het uitzicht vanuit de prachtige nieuwe kinderkamers verbeteren, maar ook de gang naar het ziekenhuis iets ‘lichter’ maken,’ aldus een woordvoerder van Stichting Kinderdroomkunst. Vanuit de centrale gang beneden is de beeldenreeks ook goed te zien.
Zwemmende giraffen
Met alle dieren op het dak is iets bijzonders aan de hand. De kunstenares vertelt: ‘Ze spelen, maken kleine uitstapjes, halen even een ‘streek’ uit, maar zijn altijd met elkaar bezig. Dromedarissen rennen elkaar achterna op het dak, aapjes bungelen, giraffen zwemmen, mensen tillen paardjes de lucht in alsof niets iets weegt en sommige andere dieren voeren halsbrekende toeren uit. De dieren bewegen allemaal één
richting uit en balanceren op de oneindig lange horizon van het dak. Ze zijn een soort metafoor voor ‘het menselijk bewegen’ en spiegelen de lange rij mensen onder hen in de gang. Als het oog van een van de bezoekers van het OLVG op de voorstelling boven hem valt, herkent hij zich misschien wel in de zoektocht naar zekerheid en evenwicht. Hopelijk zullen de dieren die zo hun best doen de mensen een beetje vrolijk te maken, de kinderen uitnodigen mee te fantaseren over wat er allemaal nog meer op het dak kan gebeuren. Wat zou het mooi zijn als deze beelden de bezoekers en patiëntjes van het ziekenhuis af en toe even kunnen verleiden, en een glimlach ontlokken.’
Eeuwig balanceren
Het werk van Iris Le Rütte is veelzijdig, poëtisch en gelaagd. In haar beelden voor de openbare ruimte lijkt zij het leven van de feeërieke kant te tonen, maar bij nadere beschouwing blijkt haar werkelijkheid eerder ambigu. Iris nodigt in haar beelden de beschouwer uit om plaats te nemen in haar universum, waarin mensen, dieren en dingen naar evenwicht moeten zoeken en eeuwig balanceren op de rand van het mogelijke. Haar beelden brengen het publiek even in een andere wereld, die de werkelijkheid niet schuwt, maar waar ook ruimte is voor transformatie en verstilde bezinning in plaats van een snel oordeel. Inspiratiebronnen voor Le Rütte zijn onder meer de dichtkunst en de klassieke literatuur.
Iris Le Rütte (Eindhoven, 1960) is beeldend kunstenaar en dichter. Zij studeert eerst aan de Amsterdamse Academie voor Beeldende Vorming om later de Rijksakademie van Beeldende Kunsten af te ronden.
In 2015 verschijnt haar debuutbundel Ik dicht je bij me, haar gedichten zijn daarbij met eigen tekeningen geïllustreerd. Iris’ werk kenmerkt zich door ambiguïteit: waar het op het eerste gezicht harmonieus en lieflijk lijkt over te komen, blijkt daaronder veelal een donkere laag die daarmee contrasteert, schuurt of wringt. Maar de verwondering over het leven, in al zijn aspecten, blijft altijd zichtbaar. Haar werk wordt gezien als toegankelijk, semirealistisch en sprookjesachtig, waarbij silhouetten, schaduwen, spiegelbeelden, mensvormen en dieren een belangrijke rol spelen.
