‘Ja, en wat moeten we nu?’ Mo Taki van Stichting Tweede Kans en Meer kijkt me vragend aan. ‘Eind april moeten we ons pand hier leeg opleveren, terwijl we nog geen andere betaalbare ruimte hebben gevonden.’
Henny Reubsaet
Ik ben met Taki in gesprek in het huidige pand van de kringloopwinkel annex voedselbank, op de H.J.E. Wenckebachweg 53A. Hij heeft me net uitgelegd hoe hij in deze situatie terecht is gekomen. Al jaren was hij als vrijwilliger actief bij de Voedselbank in Zuidoost, toen de eigenaar hem vroeg of hij zich niet wilde gaan inzetten op een nieuwe locatie, waaraan ook een voedselbank voor ouderen gekoppeld zou worden. Dat leek hem wel wat en met name het plan om iets te gaan doen voor kwetsbare ouderen sprak hem aan. Maar toen alles goed en wel was ingericht op de Wenckebachweg, werd de eigenaar ziek en werd de locatie gesloten.
‘En toen stond ik er alleen voor. Nee, ik had geen ervaring als ondernemer of in het bedrijfsleven of zo, maar ik wilde toch doorgaan want het was belangrijk voor heel veel mensen. Toen heb ik bestuursleden gezocht en hebben we er een stichting van gemaakt. De afgelopen vijf maanden hebben we goed gedraaid bij Tweede Kans en Meer. We hebben de ruimte van rijschoolhouder Nelen voor een vriendenprijs mogen huren en van de opbrengst van de winkel kunnen we wekelijks voedselpakketten samenstellen. Maar de huur loop nu 1 mei af en de nieuwe eigenaar wil een commerciële partij als huurder hebben, geen maatschappelijke onderneming.’
Het is een druilerige dinsdagochtend. Taki heeft de zaak nog maar net geopend, maar toch wordt ons gesprek al regelmatig onderbroken omdat er klanten binnenkomen. Een meisje huppelt blij met een ‘nieuwe’ Nijntje naar buiten. Een vrijwilliger van Het Ronald McDonald Huis komt nog wat spullen brengen van het Huis omdat daar nu een verbouwing gaande is. En bakker Both uit Abcoude levert weer zijn dagelijkse brood van gisteren af. Ook hij gaat tevreden weg omdat Taki hem een koffertje met oude singeltjes overhandigt. Kan hij weer lekker nieuwe plaatjes gaan draaien.
‘Inderdaad is hier een soort gemeenschap ontstaan. Er komen veel asielzoekers van het AZC van verderop, in het voormalige gebouw van Hogeschool Holland. Enkelen zijn ook vrijwilliger geworden. Illegalen komen er ook ja, ze zijn altijd zo blij met gratis brood dat je je realiseert dat ze anders honger lijden, ze hebben echt gewoon niks. En verder komen er buurtbewoners, het gebied is volop in ontwikkeling. Studenten, maar ook de mensen uit dure koopwoningen. En relatief veel mensen uit Zuidoost door mijn persoonlijk netwerk. De winkel is goed bereikbaar met de metro.’
‘Elke vrijdag komen vier mensen helpen de voedselpakketten samen te stellen. We krijgen donaties van Het Leger des Heils en van een voedselbank uit Nijkerk. En elke zaterdag halen we verpakte groente op van Hessing uit Hoorn. We hebben nu 82 inschrijvingen. Ze hoeven bij ons niet allerlei documenten te overleggen zoals bij de officiële Voedselbank, maar we kennen hen inmiddels en weten dat ze het niet breed hebben.’
‘We krijgen nog steeds veel spullen gebracht. Gisteren nog werd ik gebeld door de kerk van Nederhorst ten Berg. Ze houden jaarlijks een rommelmarkt om geld voor de kerk op te halen en de spullen die ze niet verkopen gaan naar ons. Mijn zus heeft dat weten te regelen. Netjes verpakt hebben we zo al wel zeven pallets van hen gehad. Maar om nu nog veel aan te nemen als we weg moeten hier?’
Alweer ontmoet ik zijn vragende blik. Waarop hij zijn probleem gedetailleerder uitlegt. Er staat namelijk een prachtig pand leeg, slechts vier panden verderop, op H.J.E. Wenckebachweg 53E. ‘Hoe mooi zou het niet zijn om daarheen te gaan. Daar is voldoende ruimte om de kringloopwinkel uit te kunnen breiden. En daar is ook ruimte om een repaircafé te beginnen, en verder willen we ook een grote keuken want we hebben al vrijwilligers om ook te gaan koken voor de ouderen. Maar tussen droom en daad staat…’
Ik wrijf al met duim en wijsvinger over elkaar, maar geld blijkt niet het enige probleem. ‘Als we subsidie van de gemeente zouden krijgen, zou het probleem opgelost zijn, want de huidige eigenaar Nooit Meer Zwam gunt ons het pand wel. Ze zijn zelfs al eerder gaan verhuizen zodat wij er in april in kunnen trekken. Maar toen we subsidie wilden gaan aanvragen bleek het loket dicht te zijn wegens reorganisatie. Per 1 mei kunnen we nu pas een aanvraag indienen. En zonder subsidie kunnen we het nooit huren, want het is veel groter en dus ook duurder dan onze huidige ruimte.’
Taki rekent het voor me uit. ‘Onder de meest gunstige omstandigheden, als we de subsidie meteen krijgen, moeten we toch nog twee maanden huur plus een maand borg kunnen voorschieten. En dat geld hebben we dus niet.’
‘Misschien moeten we actie gaan voeren’, roept een klant bij de toonbank. Taki lacht en zegt dat hij alles volgens goed Nederlands gebruik hoopt op te kunnen lossen, via overleg met gemeente, eigenaren en bank. Maar media-aandacht kan nooit kwaad, en oost-online is alvast een begin.
‘Wij zijn nu crowdfunding gestart via Doneeractie.nl en hopen dat veel mensen zullen sponsoren zodat wij kunnen verhuizen.’
Wordt al dan niet vervolgd dus…
