Ook in Artis is de woningnood hoog. Ruilen of doorschuiven van stek kan daarom een oplossing zijn. Ondanks plannen voor een nieuwe accommodatie, bleven de leeuwen op het gedateerde Kerbertterras. Nu vlakbij de ingang van de dierentuin vierkante meters zijn vrijgekomen gaan de algazellen de toekomstige ‘receptie’ van Artis bemannen. Hun oude verblijf staan ze af aan de leeuwen.
Lewis Daniels
Het in 1928 destijds zeer moderne, naar de toenmalige Artis-directeur vernoemde Kerbertterras was een van de eerste dierenverblijven zonder tralies en glas. Het werd een symbool van de stadstuin. Ommuurd vijverwater hield de leeuwen en hun bezoekers op natuurlijke wijze uit elkaar. Beide partijen profiteerden zo van optimaal zicht.
Tijden en normen veranderden. Hoewel leeuwen zo’n twintig uur per dag rusten is het terras van 22 bij 9 meter volgens de huidige normen niet ruim. Desondanks waren de bewoners de afgelopen eeuw niet ontevreden met hun inmiddels monumentale thuis. Ze plantten zich meermaals voort, wat veel zegt over hun welzijn.
In de jaren 90 zouden de leeuwen verhuizen naar het dak van een ondergrondse parkeergarage. Dit onderkomen moest voldoen aan de huidige maatstaven. Zover is het nooit gekomen. Auto’s parkeren nog steeds bovengronds. De leeuwen profiteerden evenmin van de vlakbij gelegen strook grond aan het water die na een lang proces – woonbootbewoners weigerden hun plek op te geven – bezit werd van Artis. De olifanten en zebra’s kregen wel extra meters. Voor de leeuwen werden nieuwe, haalbare plannen gesmeed.
De coronacrisis bracht Artis in grote (financiële)problemen. Voor het eerst in de geschiedenis moest de tuin dicht. Een Franse dierentuin was bereid de leeuwen op te nemen, maar zag daar op het laatste moment vanaf. De nood was zo hoog dat in januari 2021 de steuncampagne ‘Vergeet Artis niet’ begon. Ruim 27.000 donaties van bezoekers, leden, vrienden en liefhebbers leverden 1,3 miljoen euro op.
De dierentuin heeft – door de gedwongen sluitingen in coronatijd – nog steeds een groot geldtekort. Een toekomst in Amsterdam leek daardoor verkeken voor de leeuwen. Ruimhartige filantropen stelden die veilig. Dankzij hen kan het oude adres van de algazellen een voor leeuwen geschikt onderkomen worden. De verhuisdatum is nog niet bekend.
