Luisteren zonder te oordelen

In Amsterdam Oost bruist het van de activiteiten op allerlei terrein. Bewoners weten elkaar te vinden in hun gezamenlijke passie. Deze keer ​bezoeken we een bijeenkomst van een luistergroep. ´Praten en luisteren naar anderen, je zorgen delen en het leven vieren’ is het motto.

Ans van Stijgeren

Wat is een luistergroep? Martijn van Laar, predikant van de Elthetokerk legt uit: ‘Het is een uitstekende plek voor mensen om met elkaar in gesprek te gaan over ervaringen die je opdoet in het leven. Niet alleen de succesverhalen maar ook de dingen die je niet zo snel deelt, dat werkt helend. We stimuleren de mensen actief te luisteren en vragen te stellen. Echt nieuwsgierig te zijn naar de ander.’ Worden er ook adviezen gegeven? ‘Nooit!’ zegt Elien van Helden stellig. Zij is kwartiermaker en HR-medewerker en begeleidt ook groepen. ‘Wat je wel kunt aangeven is: ‘Ik heb gemerkt dat het mij helpt om dit te doen’. Mensen zijn dan vrij om er iets mee te doen.’

Geen lange verhalen
De zeven deelnemers zitten in een kring met in het midden schaaltjes met tomaten, chocola en koekjes. Eromheen liggen kaarten met daarop de regels. ‘Die zijn belangrijk,’ benadrukt Nico. ‘Geen lange verhalen. In de ik-vorm spreken. Luisteren naar elkaar. Geen oordelen en adviezen. Een lied, humor en gedichten zijn welkom.’ Nico Admiraal is vrijwilliger en begeleidt de groep. Hij heet de leden welkom met de vraag: ‘Wie heeft er de afgelopen week iets leuks meegemaakt? Waar werd je blij van?’ Daarna is het tijd voor beweging, even de armen en benen losmaken.

Zorgen delen geeft lucht
Vervolgens stimuleert Martijn de deelnemers hun verhaal of zorgen te delen. ‘Waar lopen we tegenaan, waar liggen we van wakker?’ Er komt van alles voorbij. Zo is de telefoon van Carmen kapot, ze heeft al één week geen contact meer met haar familie. De reparatie kan ze niet betalen. De zoon van Hans is net op kamers gaan wonen, heeft veel plannen maar voert ze niet uit. Hans zou er iets van willen zeggen, maar vindt dat heel moeilijk. En Pieter wordt boos over hoe Nederland geregeerd wordt, hij voelt zich in de steek gelaten. Martijn vat alles samen en vraagt door.

Herkenbaar
Daarna wordt er gestemd, het verhaal van Caspar raakt de groep het meest. ‘Ik woon alleen en heb geen kat. Ik heb steeds minder vrienden terwijl ik echte vriendschap juist belangrijk vind,’ verzucht hij. ‘Welk gevoel roept dit bij je op?’ vraagt Martijn. ‘Een gevoel van eenzaamheid, van verschraling.’ Martijn vraagt wie iets vergelijkbaars heeft meegemaakt. ‘En wat heb je toen gedaan?’ Het probleem is herkenbaar: ‘Ik leg de lat wat lager…’ en ‘Mij helpt het om een vriendschap bespreekbaar te maken…’ Caspar luistert aandachtig.

Staand, met de armen om elkaar eindigt de bijeenkomst met een lied: Balanceer, balanceer, samen kunnen we meer.

En hoe heeft Caspar de bijeenkomst ervaren? ‘Ik ben blij dat ik het verteld heb, het geeft lucht. Het is een onderwerp waar ik enorm mee zit. ‘Elke dag leven met wat er op je afkomt’, dat is wat ik er van meeneem.’