Het Waterlooplein is op dit moment een bouwput, want de markt wordt klaargemaakt voor een nieuwe tijd door ons immer slagvaardige stadsbestuur.
In het nabijgelegen Joods Historisch Museum is een tentoonstelling over dat plein door de eeuwen heen te zien. Mooi. Informatief. Leuke filmpjes. Belangrijkste conclusie: Ze hadden die spuuglelijke Stopera daar nooit moeten bouwen. De geschiedenis zal hardvochtig oordelen over de onnozelaars die dit onzalige besluit op hun geweten hebben.
Ik moest bij bekijken van deze expositie aan dooie marktkooplui denken. Bijvoorbeeld aan Herman, wiens huis ik uit mijn raam kon zien, en die ernaast een opslag had, waar hij de hele tijd allerlei handel in en uit sleepte, waarvan ik me afvroeg hoe hij daar in Godsnaam geld mee verdiende.
Hij figureerde daarnaast jarenlang in kinderprogramma’s van de VPRO, hij was de artistieke handtekening van de programmamaker, die daar schuin tegenover woonde. Of je dan een bekende Nederlander bent weet ik niet, maar in de buurt was hij een markante verschijning.
Opeens was ie dood en vertrokken, ‘het is mooi geweest’ schijnen zijn laatste woorden geweest te zijn.
Andere dode. Jos. Vanuit mijn slaapkamerraam heb ik een tijd uitzicht gehad op het terras van het huis waar Jos tijdens zijn laatste levensjaren woonde. Hij was in de jaren 80 kort bekend was van de lokale tv met het Julius Vischjager journaal, maar brak nimmer door naar de echte tv. Na een door drank en drugsgebruik geteisterd leven eindigde hij als verkoper van ongeregelde have op de Waterloopleinmarkt.
Het terras was nog zo’n plek met schijnbaar onverkoopbare rommel, die hij met een bakfiets naar de markt vervoerde, om gezeten op een kleed in de open lucht zijn dagen te vullen met praten met alles en iedereen en zich wonder boven wonder mee in stand wist te houden.
Hij had de gewoonte chaotische geschreven mededelingen over het wel en wee van de markt in mijn brievenbus te deponeren, waarin in krasse taal de plannen van het gemeentebestuur met grond gelijk werden gemaakt. Actie wilde hij. Tegen die onzalige plannen. Dezelfde plannen die nu worden uitgevoerd.
Hij heeft het niet mee mogen maken, overleden in zijn slaap na leegdrinken van een fles wodka, van welke merk weet ik niet.
Aan die twee paradijsvogels, mijn buurtgenoten Herman en Jos, moest ik even denken tijdens die tentoonstelling. God hebbe hun ziel, mogen zij rusten in vrede.
De tentoonstelling kan ik van harte aanbevelen.
Het is maar dat u het weet.
