Achter een bushuisje op de Oostenburgergracht, ook wel de Eilandenboulevard genoemd, zat een man op zijn hurken een sjekkie te draaien. Hij was van middelbare leeftijd en zo te zien was Primark zijn couturier. Voor hem raasden fietsers en brommers langs, allemaal haastig op weg naar ergens in het spitsuur van hun leven. De man leek totaal in het moment, ontspannen, relaxed. Naast hem stonden twee halve literblikken van een goedkoop biermerk.
In het bushuisje stond een aantal passagiers gelaten te wachten. Norse uitdrukking op het gelaat, want uiteraard hield de bus waarop ze stonden te wachten zich niet aan de dienstregeling. Een sfeer van ongenoegen hing nadrukkelijk in de lucht en verspreidde zich in de omgeving. Waarom moesten zij zo lijden? Altijd hetzelfde met dat GVB. Wellicht speelde in hun hoofden ook de algehele verslechtering van het openbaar vervoer sinds de ingebruikname van het miljarden verslindende zinloze prestige project de Noordzuidlijnmetro mee.
Ze konden niet eens Femke Halsema van alle verloedering de schuld geven, want de verantwoordelijkheid voor deze toestand, een alsmaar duurder, slechter en inefficiënter openbaar vervoer, had een lange geschiedenis en vele medeverantwoordelijke bestuurders uit het verleden waren allang uit beeld en hun namen waren vervlogen in de wind van de tijd.
Deze overdenkingen waren aan de man achter het bushuisje niet besteed, hij stak zijn sjekkie op, nam een slok bier en zakte onder het slaken van een gelukzalige zucht op zijn bips. Hij genoot daar achter het bushuisje, misschien is dat wel mindfullness en
het is maar dat U het weet
