Ik ben ouwe zeurpiet en een onvervalste azijnpisser en ik heb een klacht. Iedere keer treft het me weer als een mokerslag en ben ik hevig ontdaan als ik voor mijn ogen het onthutsende tafereel van vervuiling van de openbare ruimte zie.
De tranen schieten bijkans in mijn ogen bij de gedachte aan de gebroken beloftes die lang geleden zijn gemaakt over opheffing van deze wantoestand.
Ik doel hier op het afval dat iedere keer ontstaat op de Nieuwe Vaart en op de Laagte Kadijk bij de parkeergarage ter hoogte van de Tussenkadijk door het huisvuil.
Aan de Nieuwe Vaart worden de vuilniszakken die de bewoners neerzetten meedogenloos opengescheurd door vogels, vooral door meeuwen en andere vervaarlijk uitziende en gemeen kijkende zeevogels op zoek naar voedsel met hun messcherpe snavels en hun angstwekkende geschreeuw.
Op de Laagte Kadijk wordt eenzelfde soort rotzooi veroorzaakt door mensen die in het afval iets bruikbaars zoeken, daar is een mooie term voor, maar die wil me even niet te binnen schieten.
Op beide plekken kun je dus iedere keer als het vuilnis is opgehaald een hele hoop troep los zien liggen, die meestal een onwelriekende geur verspreidt.
Ooit beloofde de gemeente Amsterdam dat gelijk met de vuilnisophaal de straat gereinigd zou worden, maar aan die belofte houdt men zich zelden of nooit.
Een structurele oplossing, het plaatsen van afvalcontainers waarin men op ieder moment zijn afval kan deponeren zonder vogels en mensen erbij kunnen, werd de bewoners van deze plekken al tijden in een gemeentelijk schrijven geleden beloofd. Maar dat bleek tot op heden een loze belofte.
Sterker nog, bij de Buitenkadijk hoek Hoogte Kadijk stonden van die dingen, maar die waren opeens op mysterieuze wijze verdwenen. Onbegrijpelijk. Het is moedeloos makend. Wat zijn dat toch een stelletje ongelofelijke onbetrouwbare lapzwansen en klunzen.
Ik zou natuurlijk bij Femke Halsema als hoogste baas van de gemeente kunnen klagen, maar die wil vast niet naar me luisteren.
Daarom klaag ik als zure ouwe man maar in dit stukje
