Stadsdeelbestuurder Jan-Bert Vroege schreef in de Dwars van oktober een column over ‘onze parken’. Een drietal mailreacties kreeg Dwars daar op. Een korte kritiek kwam van één van de ‘Vrienden van het Oosterpark’. Zij komen in de volgende Dwars, van februari, uitgebreider aan het woord. De twee andere teksten plaatsen we hieronder.
Geachte redactie,
Met verbazing las ik de column van Jan-Bert Vroege, een van onze stadsdeelbestuurders.
Hij ontvouwt daar prima plannen voor onze groene broodnodige huiskamers. Daar is niets mis mee. Maar als mijn groene huiskamer hier aan het eind van de straat ook de huiskamer is van vele drugsverslaafden en dealers en zij deze huiskamer tevens tot slaapkamer en toilet maken dan is mijn ‘huiskamergevoel’ ver weg.
Het verbaast mij dat de verschillende stadsdeelbestuurders kennelijk zo hun eigen prioriteiten hebben zonder het grotere geheel met elkaar aan te pakken.
Ik snap heel goed dat het drugsprobleem een zeer ingewikkeld en onmogelijk dossier is.
Dreigt het Oosterpark een modderschip met hier en daar een vlag te worden?
Vriendelijke groeten,
Anna Zielhorst.
Beste Dwars,
Allereerst, ik lees de Dwars altijd met veel plezier, ook als tegenwicht tegen het propaganda-krantje van de gemeente Amsterdam, waarin alleen maar plaats lijkt te zijn voor positief nieuws.
En waarin kritiek op de gemeente wel uit den boze lijkt te zijn.
Ik ergerde me in nummer 245 aan de column van Jan-Bert Vroege, een stadsdeelbestuurder.
Hij hemelt daar allerlei vermeende functies van de parken op, maar ‘vergeet’ daarbij te vermelden dat de parken in de eerste plaats een gebied zijn waar stedelingen in aanraking kunnen komen met natuur, bomen, planten, de dieren die er leven. En even kunnen ontspannen en zich onttrekken aan de drukke en stressvolle stad.
Wel noemt hij parken als plek om te sporten en kunst en cultuur. De omgekeerde wereld.
Voor cultuur is het theater, de bioscopen, musea, etc., voor sporten de sportschool of het vaak versteende en geplastificeerde sportpark. En in eerste instantie niet een park.
Is deze man soms een propagandeur van het gemeentelijke festivalbeleid? Ziet hij de parken vooral als locatie waar een kleine groep ‘bevriende’ ondernemers grof geld kan verdienen met lawaai-festivals? En daarbij de liefhebbers van rust en natuur de toegang tot de parken ontzegt?
In het Diemerpark beweert Jan-Bert Vroege dat er iets over de vier sportvelden is besloten. Die kunnen daar echter niet meer omdat een meerderheid van de Amsterdammers de nieuwe groenstructuur heeft weggestemd bij het referendum enkele maanden geleden. Mede omdat een flink deel van het Diemerpark daardoor geplastificeerd dreigde te raken (plastic sportvelden). Probeert de gemeente hier op ondemocratische wijze haar zinnetje door te drijven? In plaats van toegeven dat uitbreiding van sportvelden in het Diemerpark een slecht idee is, en dat dit beter op IJburg kan gebeuren. Daar kan dan ook het parkeren goed geregeld worden, hetgeen onmogelijk is in het Diemerpark.
Met vriendelijke groet,
Frank van Groen
