Schrijf je column nou alsjeblieft niet weer over het C-woord sprak mijn woordvoerder me streng toe. Nou dat valt anders helemaal niet mee voor iemand die het nieuws volgt en voor zijn werk steeds aan het bespreken is hoe het C-woord onze stad treft.
Het is mei, de mooiste lentemaand, prachtig weer ook dit jaar, al zou er best wat meer regen mogen vallen, zeg ik dan maar namens de natuur. Het is ook de maand van de vouchers, samen naar de voucher van je afgelaste vakantie kijken en je inleven hoe het had kunnen zijn. Maar het is niet, je zit binnen en buiten is het prachtig weer. Thuisblijven is het devies, maar hoe lang al en hoe lang nog? Dus toch maar even die frisse neus halen, te voet of op de fiets. Da’s nou toevallig, je bent niet de enige. Niet in de Bogortuin, niet bij Hesp of een stukje verderop bij het Amstelkwartier. Niet in een van de parken.
Politie en handhaving kijken elkaar aan, het is druk, te druk, ontruimen, met zachte hand of hoge boetes. Daar sta je dan als stedeling, niet meer welkom in je eigen stad. Gelukkig is Amsterdam de stad waar je binnen vijftien minuten fietsen een koe in de ogen kunt kijken. Dus hop op de fiets langs de Amstel naar Ouderkerk, het Waterland in of naar de Tuinen van West. En dan zijn er natuurlijk ook nog de recreatieschappen, het Twiske enzo, maar hoe het daar met de koeien is gesteld, weet ik niet. Voor mijzelf is groen het probleem niet, ik ben de tuinman van het paradijs. Sinds zijn verscheiden en in afwachting van de opvolging.
Het is hard werken, maar lekker buiten, er is veel te zien en er gebeurt van alles om je heen. Moord en doodslag vooral, maar in het paradijs bedekken we alles met de mantel der liefde. Of ik er thuishoor is zeer de vraag, als ongelovige werken mijn schietgebedjes voor regen natuurlijk niet. En de droogte wordt nu echt een probleem. Niet voor mij want er is drank genoeg. Nee inderdaad dat verwacht je niet. Mijn probleem is de totale verwildering en de intermezzo’s met het stadsleven. Daarom was ik er als de kippen bij toen mijn kapper weer mocht knippen. Het haar, maar tegenwoordig ook de wenkbrauwen, alles kwam aan de beurt. Pure luxe, daar kan geen meivakantie of koe tegenop. Ineens zat daar weer uw bestuurder, C in de achteruitkijkspiegel (laten we het in godsnaam hopen), klaar om met u af te spreken.
Dank voor dit vooral oprechte stukje over jouw #socialdistancing ervaringen in de natuur.. De totale verwildering spreekt mij ook aan. Zelfs hier in de stad. Nog niet bij de kapper geweest. Wat ik het meest mis door de #physicaldistancing is de interactie en toevallige aanrakingen in de straten en op de markten. Aristoteles had gelijk: de mens is een sociaal dier. #mensenmakendestad. Dat er maar gauw een einde mag komen aan het #TijdelijkeAbnormaal