Home BoekvandeWeek Sayaka Murata: ‘Buurtsupermens’

Sayaka Murata: ‘Buurtsupermens’

0

37 De zomer was lang, hard en intens. Bij Linnaeus hebben we airco en er waren middagen dat de enkeling die zich buiten waagde – o, hitteplan – zich bij ons kwam laven aan de koelte. Er waren soms meer personeelsleden dan klanten in de winkel, waardoor er malle toneelstukjes werden opgevoerd. Een binnenstappende klant werd driestemmig gegroet, een klant met een vraag keek het rijtje toonbankbedienden langs en weer terug, als zat hij op de tribune bij een trage tenniswedstrijd. Tot wie moest hij zich richten en van wie zou het antwoord komen?

Ooit was ik in Japan en als je daar een winkel binnenkomt, heb je altijd zo’n toneelstukje. Bij de deur staat iemand je heel erg welkom te heten, waarna de welkomstgroet door al het personeel wordt overgenomen en er zelfs een verre echo klinkt uit het magazijn waar iemand iets staat bij te vullen. (Ik vroeg er echter nooit wat, want ik zat ergens op het platteland, niemand sprak iets anders dan Japans, ik sprak van alles, behalve Japans.)

Wat toepasselijk was het dat op de rand van deze hete zomer Buurtsupermens van Sakaya Murata verscheen.

Buurtsupermens gaat over de zesendertigjarige Keiko Furukura die al bijna twintig jaar in de Smile Mart werkt. Lange dagen in het harde tl-licht van een middelgrote buurtsupermarkt. En ze vindt het heerlijk. Ze kent haar klanten, het ritme van de winkel, ze is een uitstekende werknemer. Al haar collega’s komen en gaan, maar Keiko blijft zitten waar ze zit. Tot grote verwondering en zelfs frustratie van haar omgeving. Ze kan toch haar leven niet slijten achter een supermarktkassa? Wordt het niet hoog tijd voor een carrière, een man, een gezin?! Keiko snapt de ophef niet, ze is tevreden met haar leven. Toch voelt ze druk wel en neemt een rigoureus besluit.

Buurtsupermens geeft een fantastisch inkijkje in de Japanse samenleving met al haar grappige (ja, die welkomstgroet wordt elke ochtend in de kantine geoefend!) en ook droevige facetten. Het lijkt een luchtig boekje over een wat onaangepaste vrouw, maar eigenlijk is het een treurige schets over de sociale druk waaronder de Japanse bevolking (en niet alleen zij!) gebukt gaat.

Gaandeweg ging ik steeds meer van Keiko houden (en oeps, ik herkende verontrustend veel) en moedigde haar aan het einde (ik zal niks verklappen) bijna hardop aan.

Een heel fijn boekje dus om na de zomer weer op te starten, voor het geval u de najaarsreuzen (de Oek de Jongen en Geert Makken) liever nog even voor u uit schuift.

 

_____

Buurtsupermens is geschreven door Sakaya Murata
vertaald door Luk van Haute
verschenen bij uitgeverij Nijgh & van Ditmar
Edith Vroon
 is boekverkoper bij Linnaeus Boekhandel, Middenweg 29