De boom voor de ingang van de Hortus is omgewaaid in de storm. Na meer dan 100 jaar is deze rustieke reus geveld. Nu wordt hij waarschijnlijk wreed versnipperd. In mootjes gezaagd. Als biomassa, Een lege plek blijft over. Het stemt melancholiek.
Mijn hart huilt.
Hij is een van de vele slachtoffers van het natuurgeweld dat over de stad trok. In het Oosterpark viel een boom over een brug. Op diverse plaatsen vielen bomen op auto’s. De wegen waren bezaaid met takken.
Sommigen begonnen over klimaatverandering, anderen zagen de hand van de schepper, wiens wegen duister en zelden aangenaam zijn, als oorzaak voor het zomerse natuurgeweld. Of zaten de Wodan en Donar op hun wolk kermis in de hel te veroorzaken?
Misschien gewoon iets van hoge en lage drukgebieden, dat kan ook. Het kan ook het toeval zijn, dat heeft zich immers nog nooit vergist.
Ik beschouw de dode boom bij de Hortus als slachtoffer van het noodlot en zijn voortijdig sterven als een onnodig ongeluk dat alles een iedereen op ieder willekeurig moment kan overkomen.
Gedenken wij de boom en de kwetsbaarheid en eindigheid van het bestaan.
Nu ga ik weer dapper voorwaarts
en het is maar dat U het weet.
