Bij toeval stuitte ik tijdens mijn meestal totaal nutteloze omzwervingen op het internet op een recent verschenen boek waarin met verhalen en foto’s de geschiedenis van het Oosterdok in heden, verleden en toekomst in beeld wordt gebracht. Geschreven door Titus Dekker, die op een woonboot vlakbij woont.
In dat boek stond een interview met Jan Wolff. Maar die is toch al jaren dood? Ten hemel gevaren. De rivier Styx overgestoken. Had Titus via een seance contact met gene zijde gelegd?
Hoe was en communicatie met deze dode tot stand gekomen? Dat moest worden uitgezocht. Ik belde Titus. Wat bleek? Titus Dekker had als een wakkere pikbroek met zijn schip het ruime sop gekozen en lag voor anker in de Weerribben. Dat is ergens voorbij Pampus.
Ik probeerde daarom via het internet een beeldverbinding met hem te maken, om dit mysterie voor eens en altijd op te lossen. Dat is voor mij altijd een hele uitdaging, die ook dit keer als vanouds gepaard ging met onbegrijpelijke technische complicaties waarbij ik gefrustreerd ruwe taal uitsloeg en meerdere malen op het punt stond mezelf als onnozele digibeet samen met mijn laptop wanhopig in de Nieuwevaart te storten om me zo uit mijn lijden te verlossen.
Gelukkig schoot Dorien, de kordate vriendin van Titus, op het laatste moment te hulp. Net toen wij verslagen als twee absolute klungels het hoofd in de schoot wilden leggen bracht zij voor we met onze ogen konden knipperen een verbinding tot stand.
Eindelijk kon ik vragen hoe het zat met het interview met de dode Jan Wolff.
Het gesprek kun je hier zien
