Home Overzicht Uit het Geheugen van Oost | De Tocht der Tochten in Oost

Uit het Geheugen van Oost | De Tocht der Tochten in Oost

0

Uit het Geheugen van Oost | Het is bijna niet voor te stellen dat het alweer zo lang geleden is, die vreselijke koude winter van 1962/1963. We worden op de televisie doodgegooid met: ‘Komt ie wel of komt ie niet’, en dan bedoel ik natuurlijk de Elfstedentocht ofwel de Tocht der Tochten met een hoofdletter T!

Het verhaal van Anneke Koehof | Uit Het Geheugen van Oost

Alle Elfstedentochten, zowel voor als na die van 1963, zijn niets vergeleken met die van toen, want wat was het erbarmelijk koud!
Ik woonde destijds op de hoek Vrolikstraat/Kastanjeweg op drie hoog in het huis waar mijn oma Koehof zoveel jaren met haar gezin had gewoond.
Het lukte me niet om de haard brandend te houden, de melk stond ’s morgens bevroren in het pannetje, de keuken was een vrieskast geworden.

Kolen waren bijna niet meer te krijgen, de handelaren leverden alleen nog aan ‘vaste’ klanten. Ik werkte op de reclameafdeling van VRG Papier op de Hoogte Kadijk (de voormalige bierbrouwerij) en kreeg er op zeker moment lucht van dat je zakjes kolen kon kopen bij de SHM (Steenkolen Handels Maatschappij), die ook op de Hoogte Kadijk zat. Uren hebben wij daar in de rij gestaan en gelukkig met succes, de kachel kon weer even branden.
Sommige mensen zagen er potsierlijk uit, allerlei kleding werd over elkaar aangetrokken en je zag mannen met over hun pet een hoofddoek.

In de krant stonden gruwelijke verhalen. Zo waren vastgevroren watervogels ‘gered’ door ze met grof geweld uit het ijs te trekken, dat lukte dan alleen met het bovendeel…

Die dag, de 18e januari, vroor het overdag een graad of zes, maar door de harde Oostenwind was de gevoelstemperatuur (kenden we dat woord toen al?) vele malen lager.

Ik had ik het daar op de Kastanjeweg zo verschrikkelijk koud gekregen dat ik besloot de warmte op te zoeken in het huis van mijn toekomstige schoonouders. Dat was op de fiets niet zo ver, maar ik zat te huilen van de kou en kwam totaal onderkoeld in de Soembawastraat aan, waar ze mij met warme melk en niet al te dicht bij de roodgloeiende kolenhaard ontdooiden.

’s Avonds zagen we de Elfstedentocht op de tv. Door de toenmalige zwart-wit beelden leek het nog erger dan het toch al was, maar voor mij was mijn fietstocht van de Oosterparkbuurt naar de Indische Buurt op 18 januari 1963 mijn persoonlijke tocht der tochten!