In Oost wonen en werken veel kunstenaars met verschillende disciplines. Oost-Online bezoekt regelmatig een van hen en stelt wat vragen. Deel 12 van de tweewekelijkse serie KunstPortret. Chaim Achttienribbe werkt als vioolbouwer aan de Czaar Peterstraat.
Anne-Mariken Raukema
Waar eerder een kinderschoenenwinkel zat, zit nu het atelier van Chaim Achttienribbe, vioolbouwer en –restaurateur. Na een vakopleiding in Engeland keerde hij terug naar Nederland om in Haarlem aan de slag te gaan bij een vioolbouwer. Hij was daar werknemer en nu eigen baas. Omringd door veel anderen met creatieve beroepen in een straat die wel tot een van de meest getransformeerde van Amsterdam gerekend mag worden.
Je werkt in Oost. Waarom hier en hoe lang al?
‘Bijna twee jaar nu; in februari 2018 vond ik deze ruimte na een tijdje zoeken. Dat was niet eenvoudig. Ik vond de Czaar Peterstraat al erg leuk, met fijne winkeltjes en kwam in gesprek met de kapster aan de overkant. Die raadde me aan bij de voorzitter van de winkeliersvereniging langs te gaan, die was er niet. Maar op de site van Eigen haard vond ik uiteindelijk deze ruimte. Ik zeg altijd dat ik ‘bijna’ in Oost woon; we wonen op een boot aan de Durgerdammerdijk, dus net aan de overkant in Noord. Onze kinderen zitten in Oost op school en boodschappen doen we vrijwel nooit op het Buikslotermeerplein, maar in Oostpoort.’
Wat is het grootste voordeel van Oost?
‘In vergelijking met de Pijp, waar ik jarenlang, sinds 2003, een werkruimte had met een compagnon, is het lekker rustig. Geen drommen toeristen hier. En niet van die sigarenboeren zoals in de Van Woustraat, die er wel zaken willen doen, maar er niet wonen. Het is hier dorpser, mensen kennen elkaar en dat voelt aangenaam.’
Wat kan er beter?
‘Niet zoveel, denk ik. Ik ben hier eigenlijk heel tevreden. Misschien komt dat wel omdat ik er nog maar twee jaar zit, maar ik kan nu niets bedenken wat beter kan.’
Ben je tevreden met je werkruimte?
‘Zeer! Met 45 m2 is het aangenaam klein, die splitlevel werkt goed. Het is betaalbaar, mooi en goed gerenoveerd. In de Pijp had je steeds gedoe over huurrecht. In de Govert Flinkstraat kwam het plafond naar beneden. Als het aan mij ligt blijf ik hier nog heel lang zitten.’
Is er sprake van een cultureel klimaat?
‘Ja, zeker. Hier in de straat en er vlak achter zitten veel galerieën, er zitten ontwerpers, een goudsmid verderop. En bij Brazilië, verderop, wordt in restaurants veel live muziek gespeeld. Heel prettig en goed.’
Waar ben je momenteel mee bezig?
‘Ben altijd bezig met twee of drie grote projecten en daarnaast twee of drie kleinere. Grote projecten zijn vaak restauratieopdrachten van violen of cello’s. Kleinere zijn bijvoorbeeld toetsen schaven of een strijkstok voorzien van nieuw paardenhaar. Dat koop ik bij een groothandel die het uit Siberië, Mongolië of China importeert, waar ze handmatig elke haar nakijken op oneffenheden. Tussen die bedrijven door maak ik ook nieuwe violen. Dat gebeurt eigenlijk nooit in opdracht, die maak ik voor mezelf.
Heb je contact met andere kunstenaars?
‘Ja, vooral hier in de straat. En met mensen die ik hier toevallig tegenkom, soms zijn dat klanten. Of zoals een tijdje geleden toen iemand werk in mijn etalage wilde zetten in verband met de kunstroute. Het leven speelt zich wel hier af.’
Wie bewonder je?
Nicolo Amati, een vioolbouwer die leefde in de 17e eeuw in Cremona en o.a. de leraar van Antonio Stradivari. Zijn instrumenten zijn de mooiste violen, altviolen en cello’s ooit gemaakt. Maar vooral natuurlijk alle fantastische violisten, altisten en cellisten die de instrumenten bespelen.
Waar ben je in je vak het meest trots op?
‘Op bepaalde restauraties die goed gelukt zijn, terwijl ik er eigenlijk een hard hoofd in had. Zoals kortgeleden nog een cello. Iemand had een stapel wasgoed laten vallen op de zijkant van een cello, waar de strijkstok op lag. Die ging er doorheen. Ik twijfelde echt of ik ‘m weer mooi zou kunnen restaureren, maar dat is goed gelukt. Je ziet er niets meer van. Ben daar dan wel een maand of anderhalf mee bezig en moet vanwege de verzekering vooraf een inschatting maken van de kosten. Niet zelden besteed ik er meer uren aan dan ingeschat. Dat is niet zo erg, zeg maar het risico van het vak.’
Wat is je grootste wens?
‘Vooral gewoon zo doorgaan. Het is heerlijk werk op een prachtige plek. Of toch, misschien wat meer nieuwe violen bouwen en die dan verkopen. Dat zou wel mooi zijn…’
Tenslotte: wat wens je Oost toe? En Amsterdam?
‘Daar kan ik kort over zijn: dat het er rustig blijft, zoals het is en geen overloopgebied van de binnenstad wordt.’
Check: www.achttienribbevioolbouw.nl
