Hij was neurotisch. Vloog altijd gehaast en gestresst heen en weer. Had geen rust in zijn kont. Ontspannen was er niet bij. Altijd maar jachten en jagen en je vraagt je af waarom. En nou is ie dood. Gestorven. Te vroeg overleden Vertrokken is naar gene zijde. Heeft de pijp aan Maarten gegeven. Naar de eeuwige jachtvelden gegaan.
God hebbe zijn ziel en moge hij rusten in vrede, de rust waaraan het in zijn jachtige leven zo ontbroken heeft.
Een van mijn vele vrienden op facebook meldde het droeve feit dat de ijsvogel die altijd nauwelijks waarneembaar heen en weer vloog over het meertje bij de jeneverstokerij in het Flevopark het tijdelijke voor het eeuwige heeft verwisseld.
Ik ween in stilte om dit verlies.
Hij zal gemist worden. Het park is een spraakmakende bewoner armer. Maar hij zal niet tot stof vergaan of als as over het water worden uitgestrooid, want een vaste bezoeker van de jeneverstokerij, en tevens mijn facebookvriend die deze foto deelde, is voornemens de vogel te laten opzetten.
Is dat mooi of niet?
Zo krijgt het beestje een tweede leven en het is maar dat U het weet.
