De vrijheidsmaaltijd stond dit jaar in het teken van gastvrijheid. Ouderen die in hun jeugd tijdens de hongerwinter van 1944-1945 werden opgevangen in gastgezinnen schoven op 5 mei in de Mozes en Aäronkerk aan bij statushouders, die door bemiddeling van Takecarebnb bij mensen inwoonden om beter bekend te raken met de Nederlandse maatschappij.
Lewis Daniels
Eigenlijk zou de samenkomst, als symbool voor verbinding, op de Magere Brug zijn. Om Joodse huishoudens te isoleren hadden de nazi’s die tijdens de oorlog opgehaald. Het slechte weer, code geel werd afgegeven, dwong de organisatie uit te wijken naar een overdekte locatie. Voorafgaand aan de op initiatief van Samuel Levie geserveerde Vrijheidssoep van London Loy trad de Amsterdamse Klezmerband op. Oud-burgermeester Job Cohen hield een welkomstwoord. Tegelijkertijd waren op 120 locaties in Amsterdam en 400 in Nederland ook vrijheidsmaaltijden. Het vinden van vrijwilligers ging met social media. In de Mozes en Aäronkerk werd de organisatie bijgestaan door Takecarebnb, het Amsterdams 4 en 5 comité en Stichting Sant’Egidio.
Annemeijn Benkirane zet zich in voor Takecarebnb. De non-profitorganisatie ontstond in 2011 nadat in Syrië de oorlog uitbrak. ‘We richtten overal locaties als sportzalen in om mensen op te vangen en brachten ook vluchtelingen uit asielcentra onder bij gastgezinnen. Inmiddels helpen we in heel Nederland. De gasten vandaag komen uit alle delen van het land. Heel bijzonder ze voor deze gelegenheid bij elkaar te zien.’
Margriet Marie koppelt statushouders en gastgezinnen aan elkaar voor Takecarebnb. ‘Statushouders die tot ze een eigen huis krijgen bij een gastgezin verblijven zijn meer bekend met de Nederlandse taal en maatschappij dan vluchtelingen die tot het betrekken van een woning in asielcentra blijven. We proberen statushouders bij een gastgezin in dezelfde gemeente als waar ze gaan wonen te plaatsen. Helaas lukt dat niet altijd.’
Ahmad vluchtte voor de oorlog in Syrië en woont tegenwoordig in Noord. Daarvoor verbleef hij bij een gastgezin in Weesp. ‘Voor mij was dat een leerzame tijd waarin ik Nederland beter leerde kennen.’ Hij heeft nog goed contact met het gezin dat hem onderdak bood. ‘We bellen wekelijks en zien elkaar elke veertien dagen.’ Hoewel hij het Nederlandse machtig is, wil hij de taal nog veel beter beheersen. ‘Dat is noodzakelijk als je hier een hbo-opleiding wilt volgen. In Syrië hield ik me bezig met recht en dat wil ik hier ook gaan doen.’
Zijn leven in Nederland gaat met pieken en dalen. ‘Je bent ondanks alle goede zorg vaak op jezelf aangewezen en moet een plan maken. In Amsterdam gaat dat voor mij makkelijker dan in de rest van Nederland. Het is hier een meer internationale gemeenschap waarin ik sneller aansluiting vind.’ Diepste wensen zijn dat de oorlog in Syrië ophoudt en hij zijn familie weer kan zien. ‘Ik heb het daar heel moeilijk mee. Ook vind ik het onrechtvaardig dat niet iedereen de mogelijkheid heeft om te vluchten voor geweld. Totdat het je overkomt, denk je daar niet gauw over na, maar om te vluchten heb je veel geld nodig. Niet iedereen heeft dat.’
