Zondag is de dag waarop mensen naar hun park gaan om te wandelen, te sporten, te zonnen. Iedere zondag nemen we een kijkje, steeds in een ander park. De parken van Oost zijn allemaal anders. Het ene is een echt stadspark, een ander een landschapspark en op IJburg is het Diemerpark weer helemaal anders. Iedere zondag lopen we een ander park in. Deze week peilde Arie Martijn Schenk de stemming in het Diemerpark
Zondag in het park
In de vroege ochtend, vlak nadat de zon is opgekomen, fiets ik over de Nesciobrug richting het Diemerpark. Voordat de sportvelden beginnen, zie ik al de eerste hardlopers over de Diemerzeedijk het stille park in rennen. Maar stil is niet het juiste woord. Er zijn nog maar weinig mensen, maar des te meer hoor je het gezang van vogels. De zon komt prachtig op boven het Amsterdam-Rijnkanaal.
Maarten een bewoner van IJburg die al vroeg een rondje loopt, vertelt: ‘Het Diemerpark is een uitgestrekt stadspark . Met een oppervlakte van ongeveer 90 hectare is het park bijna twee keer zo groot als het Vondelpark. Het is een geliefde plek voor natuurliefhebbers, met een rijke biodiversiteit aan planten en dieren.’
Dan komt er een groepje vogelaars aan. Ze beginnen enthousiast te vertellen over de strook langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Ik loop een stuk met ze mee langs de Diemerzeedijk. We zien allerlei gevleugelde bewoners van het Diemerpark: puttertjes vliegen over het fietspad en de zwartkoppen, net terug van hun winterverblijf, zingen vrolijk in de bomen. Een goudvink laat zich even zien, wat een prachtige vogel is en bij het riet zit een blauwborst op zijn post. ‘Ook net terug gekomen na de winter’, vertelt de vogelaar. ‘Met een blaasvlucht probeert het mannetje een vrouwtje te verleiden.’
Een groep wielrenners rijdt voorbij de vogelaars en stoppen om te wachten op een achterblijver. ‘Ik haal mijn fiets net uit de berging, het waait wel, maar het zonnetje schijnt ook’, vertelt een van de wielrenners. ‘We gaan zo richting Muiden, langs Diemer Vijfhoek. We moeten op tijd thuis zijn om Ajax te kijken vanmiddag.’
We wandelen samen met de vogelaars kriskras door het midden gebied van het park. Maarten is meegelopen en vertelt verder. ‘Het Diemerpark heeft een opmerkelijke transformatie ondergaan: van een voormalige vuilstortplaats tot een geliefd park’ vertelt de IJburger. ‘In de jaren zestig en zeventig werd het gebied gebruikt voor het storten van afval, wat leidde tot ernstige bodemverontreiniging. Na een sanering werd het vervuilde gebied ingekapseld en nu lopen we op een soort ‘daktuin’.’
Een van de vogelaars kijkt kritisch naar de uitbreiding van de sportvelden: ‘De nieuwe velden van voetbalclub AFC IJburg en hockeyclub AHC IJburg nemen helaas ruimte in beslag die eerst natuur was.’ De groep gaat naar huis na het zien van de ijsvogel.
Niet veel later komt een bestuurder van de hockeyclub aanfietsen in het park met zijn labradoodle. Er is vandaag weer een vol programma met wedstrijden. Hij vertelt: ‘Door de uitbreiding kunnen we meer mensen een lidmaatschap aanbieden. We hadden lange wachtlijsten. Voor het volledig oplossen daarvan zijn extra velden bij voetbal en hockey echt nodig.’
Na deze mooie gesprekken en indrukken fiets ik weer terug over de Nesciobrug. De zon is inmiddels hoger geklommen en het park vult zich langzaam met wandelaars, fietsers, sporters en natuurliefhebbers.
