Zondag is de dag waarop mensen naar hun park gaan om te wandelen, te sporten, te zonnen. Iedere zondag nemen we een kijkje, steeds in een ander park. De parken van Oost zijn allemaal anders. Het ene is een echt stadspark, een ander een landschapspark en op IJburg is het Diemerpark weer helemaal anders. Iedere zondag lopen we een ander park in. Deze week peilde Ron Tolman zondag de stemming in het Wertheimpark
Zondag in het park
Amsterdam slaapt uit. Pas rond het middaguur wordt het drukker in het oudste en kleinste park van Amsterdam, het Wertheimpark. Op deze plaats zouden tot 1812 Franse Kampementen hebben gestaan. De Fransen schonken het aan de stad en de stadsarchitect ontwierp ‘Het Park’. Later werd het vernoemd naar de Amsterdamse Joodse ondernemer en filantroop A.C. Wertheim (1831-1897)
Groepjes toeristen staan stil bij het Auschwitz monument. Soms begeleid door een Engelstalige gids.
Het monument, ‘Gebroken spiegels’, is ontworpen door Jan Wolkers en sinds 1993 een beeldbepalend onderdeel van het park. Elk jaar, op de laatste zondag van januari, vindt hier de Nationale Holocaust Herdenking plaats.
Het monument ligt in de schaduw van een van de vijftien monumentale bomen. Het is een Kaukasische Vleugelnoot die rond 1900 geplant is.
Jonge mensen lijken een zware nacht te hebben gehad. Ze liggen langs de oever van de Nieuwe Herengracht en proberen nog wat te slapen, hangend tegen een boom of met hun hoofd boven op een rugzak. De drie vrienden uit Chambéry (F) hebben er nog duidelijk zin in en willen graag op de foto.
Op deze zonnige paaszondag is het een komen en gaan van toeristen die even op een bankje of op de rand van het fontein gaan zitten. Ze rusten wat uit, kijken op hun telefoon en een enkeling raadpleegt een reisgids. Daarna gaan ze weer, op weg naar de volgende attractie. Ondertussen doet de blikjesverzamelaar stilzwijgend zijn werk.
Dit is het enige park in Amsterdam centrum. Veel Amsterdammers komen dan ook hier om hun hond achter een bal laten rennen. Er zijn overal honden. Soms laten ze de toeristen op de bankjes flink schrikken. Bij het waterpunt vullen de eigenaren de waterbakjes van de honden. Na een tijdje vertrekken ze weer, een enkeling met de hond voorop de fiets.
