Antonio Fuertes: schilderen op grens van figuratief en abstract

In Oost wonen en werken veel kunstenaars uit verschillende disciplines. oost-online bezoekt regelmatig een van hen en stelt wat vragen. Deel 8 van een tweewekelijkse serie. Antonio Fuertes werkt in het collectief ateliergebouw BK49 aan de Tweede Boerhaavestraat.

Antonio Fuertes volgde in Madrid de universitaire opleiding tot beeldend kunstenaar. In de jaren 90 kwam hij voor de liefde naar Nederland en nam een studiebeurs mee. Gaandeweg verschoof zijn schilderwerk van abstract naar figuratieve stillevens. Maar de essentie bleef hetzelfde: techniek, en het spel met licht en donker.

Wat is het grootste voordeel van Oost?

‘Mijn atelier is niet ver van huis; we wonen in de Rivierenbuurt. Ik vind de wandelingen ’s morgens en eind van de middag fijn. Probeer steeds een andere route te bedenken; soms langs de Amstel, dan weer richting Carré. Vroeger fietste ik vaker, maar ik merk dat lopen me rust en ideeën geeft. Het is prettig om de werkdag met een leeg hoofd te beginnen. Daarbij geeft fietsen meer stress, druk verkeer. De buurt hier is de afgelopen jaren verbeterd. Er zijn leukere en mooiere bedrijven gekomen. Maar de Wibautstraat is nog steeds verschrikkelijk…’

Wat kan er beter?

‘Het zou goed zijn als het stadsdeel en de gemeente wat meer voor kunstenaars doen. De ateliers zijn duur; sommige hier worden gedeeld door twee, drie of soms wel vier kunstenaars, omdat het anders onbetaalbaar is. Jammer wat er met het CBK is gebeurd. Voor een buurt, voor de stad is het goed als er meer aandacht is voor kunst, creativiteit en talent. Juist voor volgende generaties zijn die van belang. De focus ligt nu te veel op geld en economie.’

Ben je tevreden met je werkruimte?

‘Tevreden? Ben heel erg dankbaar dat ik hier zit. Beter kan eigenlijk niet. Alle voorzieningen zijn er: keukentje, toiletten, lift, mooie ateliers. Vooral het noorderlicht is fantastisch. Dat betekent dat de schaduwen goed vallen en het licht er niet zo sterk wordt als bijvoorbeeld bij zuiderlicht. Zomers valt er zonlicht door de bovenramen – alleen vroeg in de ochtend en in de loop van de avond. Boven mijn atelier zit niets, boven andere delen van de oude school zitten wel kleine ateliers. En vergeet het uitzicht niet; ik ervaar hier heel goed de seizoenen en de hele dag door zijn er verschillende vogels te zien. Ik houd erg van planten, daar ben ik mee opgegroeid. Ze geven sfeer en mij rust.’

Is er sprake van een cultureel klimaat?

‘Elke twee jaar organiseerde Frans Salman de Open Ateliers Centrum Oost. Dat trok de laatste jaren steeds de combinatie van verschillende mensen: kunstliefhebbers en buurtbewoners. Dat gaf behoorlijk wat interactie en dat was prettig. Maar nu is het onzeker of dit doorgaat; ik hoop van wel. Salman heeft het initiatief kunstRUIM gelanceerd in Oost. Het zou goed zijn als bijvoorbeeld hotels kunstcollecties zouden opbouwen. Er gebeurt veel in Oost, maar omdat ik er niet woon, ontgaat me wel wat. Als collectief BK49 organiseren we ook zelf open dagen.’

Waar ben je momenteel mee bezig? 

‘Mijn techniek brengt met zich mee dat elke laag die ik op een doek aanbreng, moet drogen, soms dagenlang. Daarom werk ik aan meer dingen tegelijk. En op verschillende maten, van klein tot groot. Sinds een jaar of vier vergroot ik voorwerpen: vooral bestek en citroenen. Zo maakte ik stillevens met citroenen in verschillende formaten en met steeds andere lichtinvallen. Ben nu bezig met een paar kleinere doeken; dat is heel intiem werken, waar ik veel van mezelf in kan leggen. Dat maakt me dankbaar, het scherpt mij en mijn techniek.’

Heb je contact met andere kunstenaars?

‘Het collectief hier is belangrijk voor me. We drinken samen koffie en eten soms met elkaar. We houden elkaar op de hoogte over interessante exposities en beurzen. Dat is het voordeel van met elkaar een lange gang delen. Je hoort dingen die je niet zou horen als je in je eentje ergens in een atelier alleen zou zitten.’

Wie bewonder je?

‘Giotto. Een Italiaanse Renaissanceschilder, die als eerste in de kunstgeschiedenis regels heeft doorbroken. In de Middeleeuwen bepaalde de kerk alles, was opdrachtgever en speelde een leidende rol in de schilderkunst. Giotto was een van de eersten die emoties en beweging in zijn schilderijen bracht. Tijdens mijn studie in Madrid kwam ik veel in het Prado. Altijd weer ging ik naar de doeken van Velázquez en Murillo. Prachtig! Toen ik naar Amsterdam kwam, was het Rijksmuseum een cadeautje. En dat is het nog steeds.’

Waar ben je in je vak het meest trots op?

‘De techniek. Dat klinkt misschien raar, maar ik kan in principe alles schilderen, omdat ik begrijp hoe licht werkt op doek. In mijn geval canvas en linnen. Ik ben daarin mijn eigen weg gegaan en maak intussen twee-, bijna driedimensionale schilderijen. Ben er ook fier op dat ik me blijf ontwikkelen, mezelf scherp houd en telkens weer nieuwe vormen vind.’

Wat is je grootste wens?

‘Dat is niet ingewikkeld: gewoon blijven doorwerken. Ik doe niet aan pensioen.’

Tenslotte: wat wens je Oost toe? En Amsterdam?

‘Meer groen. Een paar straten zonder auto’s. En vooral dat er een mix ontstaat tussen de musea hier, bijvoorbeeld het Tropenmuseum, ateliers, kunstenaars en bewoners. We moeten daar natuurlijk zelf ook aan trekken, maar toch. Een wens is een wens.’

Check www.antoniofuertes.nl