| Verhalen uit de Plantage | Dick Pol |
De nacht is nog jong, ik ga even voor een biertje naar de overkant, naar café ‘Eik en Linde.’ Het is er niet druk, een klein uur te gaan. De biljarters zijn al vertrokken. De stand en de namen, met krijt genoteerd, staan nog op het bord aan de muur; ‘Every picture tells a story’.
Net nadat ik plaats heb genomen aan de toog, komen er drie mannen binnen. Ze gaan naast me zitten. Een van hen, een man met een Limburgs accent, vraagt de barkeeper naar de locatie van een nachtclub in de buurt. De andere twee spreken samen een Slavische taal. Beiden dragen dure casual kleding.
De een draagt een zwarte wollen muts. Hij heeft een ringbaard en voert duidelijk de regie. De ander draagt een ‘Crew cut’ kapsel, geen hoofddeksel. Ze hebben allebei donker haar en zijn jong, al vind ik hun leeftijd moeilijk te schatten. De twee Russen – denk ik, al zou je die eerder blond verwachten – bestellen Red Bull met Wodka. De Limburger bestelt bier. Ze rommelen wat met een pepermuntdoosje. De Red Bulls worden geserveerd in een vaasje, het past er maar net in. De Limburger heeft problemen met zijn telefoon, drinkt zijn glas leeg en vertrekt.
Tot mijn verbazing laten de achterblijvers twee ‘white Russians’ aanrukken, een cocktail, bekend van de onvolprezen film ‘The big Lebowski’. Eén met, en één zonder rietje. Alle consumpties worden in raketvaart achterovergeslagen. De mannen staan op en rekenen af met een creditcard; plusminus veertig euro. Het duo stapt vervolgens met een beate glimlach de, waarschijnlijk nog lange, nacht in.
Ik bestel mijn tweede biertje. De wereld verandert, dat is goed, maar ik kan hier moeilijk aan wennen. Wat een tempo. Is dit nu het toppunt van plezier? Zoveel drank in zo korte tijd!
Zomaar een nacht.
Over raketvaart gesproken: niet veel later zou in het Oosten de oorlog losbarsten. Andere tijden.
