In het Blauwe Huis aan de Zeeburgerdijk heeft stichting Aimiro Mediahuis onderdak gevonden. De artistiek leider, de bevlogen Kibret Mekonnen, maakt samen met Amsterdamse filmers korte en langere documentaires over de stad. De films worden al zeven jaar vertoond tijdens het Amsterdams Buurt Filmfestival (ABFF) en zijn te vinden op Salto en YouTube. Wat maakt de films zo bijzonder?
Inna van der Hogen | Foto Björn Martens | Filmstills ABFF
Kebret Mekonnen: ‘Ik ben een filmer en ik hou van alles wat je met film kan doen en alle effecten die je kunt gebruiken. Maar bij deze buurtfilms gaat het niet om ingewikkelde effecten of moeilijke scenario’s. Het gaat in de eerste plaats om wat een buurtbewoner graag wil vertellen en dat zo eerlijk mogelijk te laten spreken.’
Als voorbeeld laat hij de prijswinnende film van het festival uit 2019 zien. Twee jongens, basisschoolleeftijd toen nog, besluiten samen te gaan filmen. Noah heeft voor zijn verjaardag een camera cadeau gekregen, dus dat vraagt om actie. Het resultaat is een ontroerende film over de vriendschap tussen Noah en Sep, die in een rolstoel zit. Ze maakten al een tweede film, waarin rustige momenten met typische jongensdialoog worden afgewisseld door heftige actie en animaties, er zit een mooi ritme in die film! Maar wat me ook treft en dat geldt ook voor andere films van het ABFF, de authenticiteit ervan is groot en heel inspirerend.
Indische Buurt
Salih Turker filmde de strijd van Dudu. Zij probeert af te vallen en besluit daarom te gaan trainen voor de Indische Buurt Run. In de film zien we welke moeilijkheden Dudu daarbij ervaart. Zal het haar uiteindelijk lukken om deze hardloopronde uit te rennen? En zal zij zich een gezonde levensstijl eigen maken?
Op de website van het ABFF zijn nog meer films te vinden. 365 dagen onder het dak van de Javastraat gaat over een project van een bewoner van die straat. Hij besluit een jaar geen stap buiten zijn straat te zetten om zo zijn directe omgeving beter te leren kennen. Vrienden, kennissen en sponsors helpen hem met zijn vaste lasten en de boodschappen. Want hij moet zijn baan een jaar opzeggen! Het is 2017 en hij creëert zo een ervaring die we later met covid allemaal een beetje zullen hebben. Maar het grote verschil is natuurlijk dat hij heel veel direct contact zoekt en krijgt
met zijn straat- en buurtgenoten. Hij organiseert van alles, zoals een bring your own food-evenement, gaat ’s ochtends mensen aanmoedigen als ze naar hun werk fietsen en werkt in allerlei winkels in de Javastraat. Hij loopt ook een week met de stadsreinigingsdienst mee. En hij maakt vlogs over zijn speciale leven. Het is een mooi voorbeeld van de films die het ABFF produceert.
Het Flevopark
Een mopperende, wat oudere man ruimt keer op keer de rotzooi op die anderen in het Flevopark laten liggen nadat ze daar gezellig hebben geborreld of gebarbecued. In deze fictie-docu laten Sassy Smit en Rens van der Linden zien hoe je fantasie met de werkelijkheid kunt vermengen. Rens vindt een oud potje, een aanleiding die maakt dat hij tijdens een van zijn opruimrondes door het park meester Thijsse ontmoet die negentig jaar geleden het park heeft geopend. Dit gebeurde in de tijd dat Jacques P.Thijsse ook oprichter en voorzitter was van Natuurmonumenten.
Samen met Thijsse laat Rens zien hoe mooi zijn geliefde park nu is geworden. Zo hoopt hij dat de bezoekers meer oog krijgen voor de schoonheid en ook beter voor hun park gaan zorgen.
Een andere mooie film van dit jaar is die van Nannette Kornman. Zij zocht uit wie de overleden verkoper van de daklozenkrant was die een monumentje kreeg van buurtbewoners. Zij interviewde bewoners en ging ook naar de begrafenis van deze Badu. Nannette hoorde dat Badu door zijn vriendelijke uitstraling met veel buurtbewoners contact had en daardoor ook mensen met elkaar kon verbinden. Een film die gemaakt is voor de educatieve markt is The train I missed. Een gepensioneerde zakenman, Ernst van Gelderen, zat in de Tweede Wereldoorlog ondergedoken. Hij gaat de belangrijke gebeurtenissen in zijn leven tijdens de oorlog herbeleven. Zijn persoonlijke herinneringen, die van een heel jong kind, worden in de historische context van die tijd geplaatst.
De werkwijze
Onder de vleugels van Aimiro heeft Kibret Mekonnen het ABFF opgericht. Het ABFF organiseert jaarlijks in de stadsdelen de ABFF-on Tour, bedoeld om filmliefhebbers enthousiast te maken om met een filmcamera en met hulp van professionals aan hun eigen film te werken. De tour bestaat uit het vertonen van een aantal films zodat potentiële filmers een indruk krijgen van de mogelijkheden. Zo is er de film VULLUS waarin we kunnen zien hoe het gesteld is met de problemen die de stad en haar bewoners hebben om de stad schoon te houden. Zonder gesproken woord, met mooie muziek, spreken de beelden, geschoten op veel plaatsen in de stad, voor zich. Dat het zo erg is met de rommel op straat en wat eenieder eraan kan doen, wordt overduidelijk.
Tijdens het ABFF-Filmlab, een cursus van een paar dagdelen, maken filmers kennis met de basisvaardigheden. Beginners en meer gevorderden oefenen met cameratechniek, geluid en licht. Kibret stelt zijn camera’s hiervoor zo nodig ter beschikking. Voor de beginners is het fijn dat er ook een professionele cameraman of -vrouw mee op stap kan gaan. Ook bij het monteren van de film helpt het ABFF; de beginner zit naast een professionele editor die helpt de film op een goede manier in elkaar te zetten en adviseert hoe er muziek aan toe te voegen.
Dit alles kan het ABFF doen door de samenwerking met en steun van de OBA. Mooi is dat de kosten voor de cursisten zo heel laag worden gehouden en de cursus ook toegankelijk is voor stadspashouders.
Inmiddels zijn er al heel wat films gemaakt! Sinds het najaar van 2022 heeft het ABFF een aantal keren in de week eigen tv-zendtijd op Salto. Steeds komen er andere thema’s die belangrijk zijn voor de bewoners van de stad op het scherm langs.
Meedoen
In overleg met de OBA worden dit voorjaar op het Javaplein nieuwe workshops voor aspirant- filmmakers georganiseerd. In een korte cursus leer je omgaan met een professionele camera. Zo kun je uitzoeken of films maken iets voor jou is. Of je kunt je hobby een betere basis geven.
Meld je aan via [email protected]
Kebret Mekonnen
Tijdens de eerste helft van zijn leven woonde Kibret heel gelukkig in Addis Abeba, Ethiopië. Hij groeide op aan de rand van de stad in de buurt van slangen en grote wilde dieren. Als kind uit een groot gezin met zeven broers en een zus kreeg hij veel liefde en warmte. Zijn ouders gaven het goede voorbeeld van wat zorgzaamheid betekent. Kibret was in Ethiopië eindredacteur van zijn eigen krant. Hoewel hij zelf niet politiek actief was, waren de machthebbers niet gecharmeerd van de artikelen in zijn krant. Toen de politieke situatie harder werd, voelde Kibret zich allesbehalve veilig en moest hij vluchten.
De motivatie van Kibret om zich zo in te zetten voor Amsterdam en zijn bewoners komt voort uit het feit dat hij al 27 jaar lang zoveel medeleven en vriendschap in de stad ervaart. En Kibret wil veel doen voor de stad waar hij een veilig leven aan te danken heeft. Tegelijkertijd heeft Kibret zijn banden met Ethiopië niet verbroken. In zijn filmstudio en kantoor aan de Zeeburgerdijk staan de flap-overs altijd vol met Ethiopische woorden. Ook geeft Kibret, als spil in de Ethiopische gemeenschap, graag les in de taal van het verre land aan (kinderen van) Ethiopische stadsbewoners.
Vier jaar geleden kon Kibret voor het eerst weer even terug. Hoewel de politieke machtswisseling een milder klimaat bracht, blijft een gevoel van onrust over zijn veiligheid bestaan. Een groot verdriet voor Kibret was dat zijn vader, een belangrijke steun in de familie, inmiddels was overleden. Kibret blijkt, als verbinder, het meest op zijn vader te lijken. Reden waarom de rest van de familie hem het liefst zo vaak mogelijk ziet en Kibret dit jaar weer kort naar Ethiopië hoopt te gaan.
Check www.abff.nl | www.aimiromedia.nl
