De bodem van de Sluisbuurt op Zeeburgereiland daalt meer dan verwacht. Na onderzoek door ingenieurs van de gemeente wordt rekening gehouden met een extra bodemdaling van 30 tot 50 centimeter. Geofysische deskundigen van Fugro hebben aanvullend onderzoek gedaan en deze resultaten bevestigd. Normaal daalt de bodem in Amsterdam 20 centimeter over een periode van 30 jaar na het bebouwen van een gebied.
Huizen en gebouwen blijven bij een bodemdaling op hun plek staan, omdat ze zijn gefundeerd op palen diep in de grond. Straten en pleinen kunnen echter wel zakken. Ook kabels en leidingen kunnen last krijgen van de grote bodemdaling. Het is niet uitgesloten dat er maatregelen moeten worden genomen om deze gevolgen te voorkomen.
De onderzoeksresultaten zijn van toepassing op de Sluisbuurt. Maar de gemeente gaat controleren of de resultaten ook gelden voor andere delen van het Zeeburgereiland. Het onderzoek krijgt daarom een vervolg in de Sportheldenbuurt en de rest van het Zeeburgereiland.
Zeeburgereiland is een eiland dat rond 1900 door het storten van baggerslib uit het IJ is ontstaan. Om te kunnen bouwen en voldoende stevigheid te krijgen, is de grond in de Sluisbuurt opgehoogd met een laag zand van 2 tot 3 meter dikte. Hierna is een proces van enkele jaren van bodemdaling gevolgd. Na dat inklinken kan pas worden begonnen met bouwen. Het is normaal dat in de 30 jaar erna dit proces van inklinken langzaam doorgaat.
Het is nog niet bekend waarom de bodem op Zeeburgereiland daalt. Daarom brengt het ingenieursbureau van de gemeente nu alle feiten in kaart. In Nederland is veel ervaring met bodemdaling. Het is een natuurlijk fenomeen waar we al eeuwen mee omgaan. Steden als Almere, Gouda, Alphen aan de Rijn en Woerden hebben ook te maken met bodemdaling. Deze kennis en ervaring wordt gebruikt bij het tegengaan van de bodemdaling op het Zeeburgereiland.
