Boek van week 45
Blijdschap van verdriet is boosaardig; het is wraak.
Appenzell, in het oostelijk deel van Zwitserland. Hét exportproduct van de Zwitsers bij uitstek: glooiende groene heuvels, lieflijke dorpjes, een schattig treintje ertussendoor, koeien met bellen om hun nek. Heerlijk wandelen, ideaal vakantiegebied.
Appenzell, Zwitserland nog steeds. Het meest conservatieve kanton waar vrouwenkiesrecht pas in 1971 gerealiseerd werd, waar nogal behoudend wordt gestemd. Waar de mensen zeggen ‘Wir wollen klein Glück’.
Dat laatste althans volgens de anoniem vertelster, 14 jaar en 11 maanden oud, sinds enkele jaren in een kostschool in Teufen, in Appenzell; en al sinds haar zevende in kostscholen in diverse landen, ouders wonen in Brazilië.
Het boek opent met een verwijzing naar de schrijver Robert Walser, die ook daar in beurt in een gesticht zat. En dat zet de toon: ze voelt zich er opgesloten, ziet de wereld door een raam, en denkt dat tegen de tijd dat het kostschoolleven voorbij is, het leven inmiddels ook voorbij is. Maar dan komt Frederique op school, die haar totaal fascineert. ‘En ik móést haar veroveren’, dat valt niet mee… Het is wreed, deze puber met haar hormonen en verlangens, in zo’n ‘gesloten’ instituut; maar zó sterk en invoelbaar beschreven.
Dit boek won meteen na verschijnen in 1989 verschillende prijzen, terecht.
Een prachtpareltje – ‘vier uur lezen, de rest van je leven herinneren’, zei Joseph Brodsky. Klopt wat mij betreft.
Enne, onmiddellijk sluiten, alle kostscholen in de hele wereld.
Fleur Jaeggy – de gelukzalige jaren van tucht.
_____
De gelukzalige jaren van tucht is geschreven door Fleur Jaeggy
vertaald door Leontine Bijman en Annegret Böttner
verschenen bij uitgeverij Koppernik
Carel van Pampus is boekverkoper bij Boekhandel van Pampus, KNSM-laan 303
